|
|
| Regel 1: |
Regel 1: |
| {{#seo: | | {{#seo: |
| |title=Het Boeddhisme in Korea | | |title=Nichiren boeddhisme |
| |titlemode=append | | |titlemode=append |
| |keywords=Korea, boeddhisme, boeddha, boeddhistisch, Dharma, Pali-canon, Gautama, boeddhist, waarheden, soetra, sutta, Dhamma, meditatie, inzicht, Ivar Mol, Dharma-Lotus, mindfulness, India, Nepal | | |keywords=boeddhisme, boeddha, boeddhistisch, Dharma, Pali-canon, Gautama, boeddhist, waarheden, soetra, sutta, Dhamma, meditatie, inzicht, Ivar Mol, Dharma-Lotus, mindfulness, India, Nepal |
| |description=de ontstaansgeschiedenis van het boeddhisme en de dagelijkse gebruiken van het boeddhisme in dit land. | | |description=Uitgebreide uitleg over het Nichiren-boeddhisme. |
| }} | | }} |
| {{Boeddhisme per land}} | | {{Boeddhistische stromingen}} |
| ==Korea==
| | De '''Nichiren''' is ontstaan in de 13e-eeuwse [[Het Boeddhisme in Japan|Japan]]. Geworteld in de diepgaande leringen van de Lotus-soetra, plaatst het Nichiren-boeddhisme het concept van inherente boeddhaschap centraal, en benadrukt het dat elke persoon het potentieel heeft om [[verlichting]] te bereiken in dit leven. |
| [[File:Seokguram_Buddha.JPG|thumb|350px|Een afbeelding van Gautama Boeddha bij Seokguram Grotto, Gyeongju, in Zuid-Korea]]
| |
| [[File:Korea-Haeinsa-21.jpg|thumb|350px|Monniken gaan naar hun kamers na het avondgebed in Haeinsa]] | |
| [[File:Korea_south_silla_stone_buddha.jpg|thumb|350px|Een stenen beeld van een Boeddha, nabij Gyeongju, Zuid-Korea. Silla uit de 7e eeuw]]
| |
| [[Bestand:Korean_monks.jpg|thumb|350px|Monniken in Seoul]]
| |
| [[File:Korea-Haeinsa-Tripitaka_Koreana-01.jpg|thumb|350px|[[Pali-canon|Tripitaka Koreana]] in Haeinsa]]
| |
| [[File:Goryeo-Avalokiteshvara-1310-kagami_Jinjya_Temple.jpg|thumb|350px|Koreaans schilderij van Avalokiteshvara, 1310, inkt op zijde, geschilderd door Umun Kim]]
| |
|
| |
|
| Het '''Koreaanse boeddhisme''' onderscheidt zich van andere vormen van [[boeddhisme]] door zijn poging om een oplossing te vinden voor wat het ziet als inconsistenties in het [[Stromingen binnen het boeddhisme|Mahayana-boeddhisme]]. Vroege Koreaanse [[monnik|monniken]] geloofden dat de tradities die ze uit het buitenland kregen, intern inconsistent waren. Om dit aan te pakken, ontwikkelden ze een nieuwe holistische benadering van het boeddhisme. Deze benadering is kenmerkend voor vrijwel alle grote Koreaanse denkers en heeft geresulteerd in een duidelijke variatie op het boeddhisme, die Tongbulgyo (' doorgewinterd boeddhisme') wordt genoemd, een vorm die probeerde alle geschillen te harmoniseren door Koreaans geleerden. Koreaanse boeddhistische denkers verfijnden de ideeën van hun voorgangers tot een aparte vorm.
| | ==Lotus-soetra== |
|
| |
|
| Eeuwen nadat het boeddhisme zijn oorsprong vond in India, arriveerde het Mahayana- boeddhisme in China via de zijderoute in de 1e eeuw na Christus via Tibet, en vervolgens naar het schiereiland Korea in de 3e eeuw tijdens de periode van de drie koninkrijken van waaruit het naar Japan werd overgedragen. In Korea werd het aangenomen als de staatsgodsdienst van 3 samenstellende staatsbesturen van de periode van de Drie Koninkrijken, eerst door de Goguryeo (Gaya) in 372, door de Silla in 528 en door het Baekje in 552.
| | Het Nichiren-boeddhisme is een tak van het [[Mahayana boeddhisme]] die ontstond in het 13e-eeuwse Japan, gesticht door de [[monnik]] Nichiren (1222–1282). Het wordt gekenmerkt door zijn focus op de Lotus Soetra, een van de meest invloedrijke teksten van het Mahayana-boeddhisme, die Nichiren identificeerde als de definitieve leer van [[Gautama de Boeddha]]. Deze school van Boeddhisme onderscheidt zich door de nadruk op de praktische verwezenlijking van verlichting in dit leven, in deze wereld en door wie dan ook. |
|
| |
|
| Zoals het er nu uitziet, bestaat het Koreaanse boeddhisme voornamelijk uit de Seon-linie, voornamelijk vertegenwoordigd door de Jogye- en Taego-ordes. De Koreaanse Seon heeft een sterke relatie met andere Mahayana-tradities die zowel de stempel van de [[Zen|Chan-]] leringen als de nauw verwante zen dragen. Andere sekten, zoals de moderne heropleving van de Cheontae- lijn, de Jingak-orde (een moderne esoterische sekte) en de nieuw gevormde Won, hebben ook aanzienlijke volgers aangetrokken.
| | De filosofie van het Nichiren-boeddhisme draait om het concept van de inherente waardigheid en waarde van alle mensen en het leven zelf. Het stelt dat elk individu het potentieel bezit voor Boeddhaschap, en dit potentieel kan worden verwezenlijkt door correcte oefening en geloof in de Lotus Soetra. Het uiteindelijke doel van het Nichiren-boeddhisme is om het welzijn van alle mensen te bewerkstelligen door individuen in staat te stellen hun aangeboren [[panna|wijsheid]] en [[liefde|mededogen]] te realiseren. |
|
| |
|
| Het Koreaanse boeddhisme heeft veel bijgedragen aan het Oost-Aziatische boeddhisme, vooral aan de vroege Chinese , Japanse en Tibetaanse scholen van boeddhistisch denken.
| | ==Nam-myoho-renge-kyo== |
|
| |
|
| ==Historisch overzicht en ontwikkeling==
| | De kernbeoefening van het Nichiren-boeddhisme is het reciteren van de uitdrukking "Nam-myoho-renge-kyo", wat vertaald kan worden als "Ik wijd mezelf toe aan de Mystieke Wet van de Lotus Soetra" of "De Wet van de Lotus van het Wonderbaarlijke". Dharma". Deze mantra-achtige zin belichaamt volgens Nichiren de hele Lotus Soetra en vat de diepste leer ervan samen: dat alle wezens het potentieel voor verlichting bezitten. |
| ===aankomst en de verspreiding van het boeddhisme===
| |
|
| |
|
| Toen het boeddhisme oorspronkelijk in Korea werd geïntroduceerd vanuit de voormalige Qin in 372, ongeveer 800 jaar na de dood van [[Gautama de Boeddha|de historische Boeddha]], was sjamanisme de inheemse religie. De Samguk yusa en Samguk sagi vermelden de volgende 3 monniken die in de 4e eeuw tijdens de periode van de Drie Koninkrijken als een van de eersten boeddhistische leer of Dharma naar Korea brachten: Malananta - een Indiase boeddhistische monnik die uit het Serindische gebied van Zuid-China kwam Oost-Jin-dynastie en bracht het boeddhisme aan de Koning Baekje van Baekje in de zuidelijke Koreaanse schiereiland in 384 CE, Sundo - een monnik uit het noorden van de Chinese staat Voormalig Qin gebracht boeddhisme Goguryeo in Noord-Korea in 372, en Ado - een monnik die het Boeddhisme bracht Silla in centraal Korea. Omdat boeddhisme niet in strijd was met de riten van de natuuraanbidding, werd het door aanhangers van het sjamanisme toegestaan om in hun religie te mengen. Dus de bergen waarvan sjamanisten geloofden dat ze in de pre-boeddhistische tijd de woonplaats van geesten waren, werden later de locaties van boeddhistische tempels.
| | Naast het gezang gebruiken Nichiren-boeddhisten ook het gebruik van een mandala die bekend staat als een Gohonzon, een kalligrafische rol met de inscriptie door Nichiren, als een focus voor meditatie en toewijding. De Gohonzon, in combinatie met het gezang, wordt gezien als een praktische methode om het inherente potentieel van Boeddhaschap te realiseren. |
|
| |
|
| Hoewel het aanvankelijk een brede acceptatie genoot en zelfs werd ondersteund als de staatsideologie tijdens de Goryeo- periode (918-1392), Leed het boeddhisme in Korea onder extreme onderdrukking tijdens het Joseon- tijdperk (1392-1897), Dat meer dan vijfhonderd jaar duurde. Gedurende deze periode, Neo-Confucianisme overwon voorafgaande dominantie van het boeddhisme.
| | Het Nichiren-boeddhisme onderscheidt zich verder door zijn actieve betrokkenheid bij de wereld. Nichiren zelf stond bekend om zijn felle kritiek op de politieke en religieuze instellingen van zijn tijd, en zijn volgelingen houden zich vaak bezig met sociaal en vredesactivisme. In de huidige tijd heeft Soka Gakkai International (SGI), een van de grootste lekenorganisaties die het Nichiren-boeddhisme beoefent, een voortrekkersrol gespeeld bij verschillende vredes-, culturele en educatieve activiteiten over de hele wereld. |
|
| |
|
| Pas nadat boeddhistische monniken hielpen bij het afweren van de Japanse invasies in Korea (1592-98), stopte de vervolging van boeddhisten. Het boeddhisme in Korea bleef gematigd tot het einde van de Joseon-periode, toen zijn positie enigszins werd versterkt door de koloniale periode, die duurde van 1910 tot 1945. Deze boeddhistische monniken maakten echter niet alleen een einde aan de Japanse overheersing in 1945, maar ze maakten ook een einde aan de Japanse overheersing in 1945. bevestigden ook hun specifieke en afzonderlijke religieuze identiteit door hun tradities en praktijken te hervormen. Ze legden de basis voor veel boeddhistische samenlevingen, en de jongere generatie monniken kwam met de ideologie van Mingung Pulgyo , of 'boeddhisme voor de mensen'. Het belang van deze ideologie is dat ze werd bedacht door de monniken die zich concentreerden op de dagelijkse problemen van de mannen. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Seon-school van het Koreaanse boeddhisme opnieuw geaccepteerd.
| | ==Wie was Nichiren Daishonin?== |
|
| |
|
| ===omvang en syncretische invloed van het boeddhisme===
| | Nichiren Daishonin (1222-1282) was een boeddhistische monnik en filosoof uit Japan die een unieke interpretatie van het Mahayana-boeddhisme ontwikkelde, dat bekend werd als het Nichiren-boeddhisme. Zijn leven en leringen hebben een aanzienlijke invloed gehad op het religieuze, sociale en culturele leven van Japan en hebben de levens van miljoenen mensen over de hele wereld blijven beïnvloeden. |
|
| |
|
| Uit een overheidsenquête uit 2005 bleek dat ongeveer een kwart van de Zuid-Koreanen als boeddhist werd geïdentificeerd. Het werkelijke aantal boeddhisten in Zuid-Korea is echter dubbelzinnig, aangezien er geen exact of exclusief criterium is waarmee boeddhisten kunnen worden geïdentificeerd, in tegenstelling tot de christelijke bevolking. Met de opname van het boeddhisme in de traditionele Koreaanse cultuur, wordt het nu beschouwd als een filosofie en culturele achtergrond in plaats van een formele religie. Als gevolg hiervan worden veel mensen buiten de praktiserende bevolking sterk beïnvloed door deze tradities. Dus als seculiere gelovigen worden geteld of degenen die door het geloof zijn beïnvloed terwijl ze andere religies niet volgen, wordt het aantal boeddhisten in Zuid-Korea als veel groter beschouwd. Evenzo wordt in officieel atheïstisch Noord-Korea, terwijl boeddhisten officieel 4,5% van de bevolking uitmaken, een veel groter aantal (meer dan 70%) van de bevolking beïnvloed door boeddhistische filosofieën en gebruiken.
| | Nichiren werd geboren in een tumultueuze periode in de Japanse geschiedenis, gekenmerkt door politieke instabiliteit, sociale onrust en natuurrampen. Deze omstandigheden vormden zijn religieuze kijk en brachten hem ertoe een vorm van boeddhisme te zoeken die een praktische oplossing kon bieden voor het lijden van de mensen. |
|
| |
|
| ==Boeddhisme in de Drie Koninkrijken==
| | Toen hij begin twintig was, ging Nichiren een boeddhistisch klooster binnen en ondernam hij een uitgebreide studie van de verschillende boeddhistische soetra's. Door zijn studies raakte hij ervan overtuigd dat de Lotus Soetra de ultieme waarheid van het boeddhisme vertegenwoordigde en dat alle andere boeddhistische leringen in vergelijking daarmee voorlopig of onvolledig waren. |
|
| |
|
| Toen het boeddhisme in de 4e eeuw na Christus in Korea werd geïntroduceerd, werd het Koreaanse schiereiland politiek onderverdeeld in drie koninkrijken van Korea ]: Goguryeo in het noorden (inclusief grondgebied dat momenteel in Rusland en China ligt), Baekje in het zuidwesten en Silla in het zuidoosten. Er is concreet bewijs van een eerdere introductie van het boeddhisme dan traditioneel werd aangenomen. Een graf uit het midden van de 4e eeuw, opgegraven in de buurt van Pyongyang , blijkt boeddhistische motieven te bevatten in de plafondversiering.
| | Op 32-jarige leeftijd verklaarde Nichiren dat de Lotus Soetra de definitieve leer van de Boeddha was, en hij vestigde de praktijk van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" als een middel om de leer te belichamen en te actualiseren. De uitdrukking is een eerbetoon aan de Lotus Soetra ("Myoho-renge-kyo" vertaalt naar "de Mystieke Wet van de Lotus Soetra"), en "Nam" is een Sanskrietterm die betekent om iemands leven te wijden. |
|
| |
|
| Koreaanse boeddhistische monniken reisden naar China of India om het boeddhisme te bestuderen in de late periode van de drie koninkrijken, vooral in de 6e eeuw. In 526 reisde de monnik Gyeomik uit Baekje via de zuidelijke zeeroute naar India om Sanskriet te leren en de Vinaya te bestuderen . De monnik Paya (562–613) Uit Goguryeo zou gestudeerd hebben onder de Tiantai-meester Zhiyi . Andere Koreaanse monniken uit die periode brachten talrijke geschriften uit het buitenland mee en voerden missionaire activiteiten uit in heel Korea.
| | De leringen van Nichiren werden niet goed ontvangen door de religieuze en politieke autoriteiten van zijn tijd, aangezien hij zeer kritisch was over andere boeddhistische sekten die in Japan heersten en de regering die hen steunde. Hij werd geconfronteerd met talloze vervolgingen, waaronder meerdere aanslagen op zijn leven, ballingschap en openbare veroordeling. Deze tegenslagen weerhielden hem echter niet; in plaats daarvan dienden ze om zijn overtuiging en toewijding om zijn leringen te verspreiden, te versterken. |
|
| |
|
| In Korea ontwikkelden zich in deze vroege tijden verschillende stromingen:
| | Nichiren staat ook bekend om zijn productieve geschriften, gezamenlijk de 'Gosho' genoemd. Deze brieven, verhandelingen en opgenomen mondelinge leringen dienen als de primaire bron van zijn filosofie en doctrine. Zijn geschriften richtten zich vaak tot zijn volgelingen en boden begeleiding, aanmoediging en uitleg van zijn interpretatie van het boeddhisme. |
|
| |
|
| * de Samlon of Oost-Aziatische Mādhyamaka- school gericht op de Mādhyamaka- doctrine
| | Na zijn dood werd Nichiren door zijn volgelingen 'Daishonin' genoemd, een eretitel die 'Grote Wijze' betekent. Tegenwoordig wordt Nichiren Daishonin door sommige scholen van het Nichiren-boeddhisme vereerd als de belichaming van de eeuwige Boeddha, en zijn leringen blijven beoefenaars over de hele wereld inspireren en begeleiden. |
| * de Gyeyul (Vinaya in het Sanskriet) school hield zich voornamelijk bezig met de studie en implementatie van śīla of 'morele discipline'
| |
| * de Yeolban (Nirvāna in het Sanskriet) school gebaseerd op de thema's van de Mahāyāna Mahāparinirvāṇa Sūtra
| |
| * de Wonyung-school (Yuanrong in het Chinees) werd gevormd tegen het einde van de periode van de Drie Koninkrijken. Deze school leidde tot de actualisering van de metafysica van interpenetratie zoals gevonden in de Avatamsaka Sutra en werd beschouwd als de belangrijkste school, vooral onder de ontwikkelde aristocratie.
| |
| * de Hwaeom (Huayan-school) was de oudste van de "geïmporteerde" scholen. Het had sterke banden met de Beopseong een inheemse Koreaanse denkrichting.
| |
|
| |
|
| De datum van de eerste missie van Korea naar Japan is onduidelijk, maar naar verluidt werd in 577 op uitnodiging van de Japanse heersers een tweede detachement geleerden naar Japan gestuurd. De sterke Koreaanse invloed op de ontwikkeling van het boeddhisme in Japan zette zich voort door de Unified Silla- periode. Pas in de 8e eeuw begon de onafhankelijke studie door Japanse monniken in grote aantallen.
| | ==Kernleer van het Nichiren-boeddhisme== |
|
| |
|
| ===Goguryeo===
| | Het Nichiren-boeddhisme, een onderscheidende tak van het Mahayana-boeddhisme, is geworteld in verschillende kernleringen die het onderscheiden van andere boeddhistische tradities. Deze leringen zijn voornamelijk gebaseerd op de geschriften en interpretaties van Nichiren Daishonin. De belangrijkste principes van het Nichiren-boeddhisme kunnen in de volgende punten worden samengevat: |
| In 372 werd de monnik Sundo door Fu Jian (337-385) van voormalig Qin naar het hof van koning Sosurim van Goguryeo gestuurd. Hij bracht teksten en beelden mee (mogelijk van [[Houdingen van de Boeddha|Maitreya]], die populair was in het boeddhisme in Centraal-Azië ), en de Goguryeo-royalty en hun onderdanen accepteerden zijn leringen snel. Het boeddhisme in China was in een rudimentaire vorm, bestaande uit de wet van oorzaak en gevolg en de zoektocht naar geluk. Dit had veel gemeen met het overheersende sjamanisme, dat waarschijnlijk leidde tot de snelle assimilatie van het boeddhisme door de mensen van Goguryeo.
| |
|
| |
|
| Het vroege boeddhisme in Silla ontwikkelde zich onder invloed van Goguryeo. Sommige monniken uit Goguryeo kwamen naar Silla en predikten onder de mensen, waardoor er een paar bekeerlingen waren. In 551 werd Hyeryang, een Goguryeo-monnik, benoemd tot de eerste nationale patriarch van Silla. Hij was eerst voorzitter van de "Dharma-vergadering met honderd zetels" en de "Dharma van acht verboden". | | *Voorrang van de Lotus Soetra: Het Nichiren-boeddhisme plaatst de Lotus Soetra op de voorgrond van de boeddhistische leringen en beweert dat het de ultieme en meest diepgaande leringen van de Boeddha zijn. De Lotus Soetra onderstreept het concept van de inherente boeddhaschap van alle wezens, een principe dat centraal staat in de leringen van Nichiren. |
|
| |
|
| ===Baekje===
| | *Nam-myoho-renge-kyo-mantra: Nichiren vestigde de beoefening van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" als de primaire methode van boeddhistische beoefening. Deze uitdrukking vertaalt zich naar "Ik wijd mezelf toe aan de Mystieke Wet van de Lotus Soetra" en wordt verondersteld individuen in staat te stellen de Boeddhaschap aan te boren die inherent is aan hun leven, wijsheid, moed en mededogen. |
| In 384 arriveerde de Indiase monnik Marananta in Baekje en ontving de koninklijke familie de spanning van het boeddhisme die hij bracht. Koning Asin van Baekje verklaarde: "mensen moeten in het boeddhisme geloven en geluk zoeken." In 526 reisde de Baekje-monnik Gyeomik rechtstreeks naar Centraal-India en kwam terug met een verzameling Vinaya-teksten, vergezeld van de Indiase monnik Paedalta ( Sanskriet : Vedatta). Na zijn terugkeer in Baekje vertaalde Gyeomik de boeddhistische geschriften in het Sanskriet in tweeënzeventig delen. De Gyeyul-school in Baekje werd door Gyeomik ongeveer een eeuw eerder opgericht dan zijn tegenhanger in China. Als resultaat van zijn werk wordt hij beschouwd als de vader van Vinaya-studies in Korea.
| |
|
| |
|
| ===Stoel===
| | *De gohonzon: Nichiren schreef een mandala die bekend staat als de Gohonzon, een grafische weergave van de verlichte werkelijkheid beschreven in de Lotus Soetra. Nichiren-boeddhisten verankeren deze mandala in hun huizen en concentreren zich erop tijdens hun chanten, omdat wordt aangenomen dat het dient als een spiegel die de inherente Boeddhaschap in hun leven weerspiegelt. |
| Het boeddhisme kwam pas in de 5e eeuw het koninkrijk van Silla binnen. Het gewone volk voelde zich hier voor het eerst aangetrokken tot het boeddhisme, maar er was weerstand onder de aristocraten. In 527 presenteerde een prominente gerechtsambtenaar genaamd Ichadon zich echter aan koning Beopheung van Silla en kondigde aan dat hij boeddhist was geworden. De koning liet hem onthoofden, maar toen de beul zijn hoofd afhakte, wordt er gezegd dat er melk uitgegoten wordt in plaats van bloed. Schilderijen hiervan zijn in de tempel van Haeinsa en een stenen monument ter ere van zijn martelaarschap bevindt zich in het Nationaal Museum van Kyongju.
| |
|
| |
|
| Tijdens het bewind van de volgende koning, Jinheung van Silla , werd de groei van het boeddhisme aangemoedigd en uiteindelijk erkend als de nationale religie van Silla. Geselecteerde jonge mannen werden fysiek en spiritueel opgeleid in Hwarangdo volgens boeddhistische principes met betrekking tot iemands vermogen om het koninkrijk te verdedigen. Koning Jinheung werd later zelf monnik.
| | *Menselijke revolutie: Dit concept is fundamenteel in het Nichiren-boeddhisme en pleit voor de diepgaande transformatie van het leven van een individu door middel van boeddhistische beoefening. Aangenomen wordt dat deze "menselijke revolutie" leidt tot persoonlijk geluk en bijdraagt aan de vrede en verbetering van de samenleving. |
|
| |
|
| De monnik Jajang wordt gezien als een belangrijke kracht in de adoptie van het boeddhisme als een nationale religie. Jajang staat ook bekend om zijn deelname aan de oprichting van de Koreaanse monastieke sangha.
| | *Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme bevestigt het belang van het toepassen van boeddhistische principes in het dagelijks leven en de samenleving. Het moedigt actieve betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties, het streven naar vrede en de bevordering van cultuur en onderwijs aan. |
|
| |
|
| Een andere grote geleerde die uit de Silla-periode voortkwam, was Wonhyo . Hij deed afstand van zijn religieuze leven om de mensen beter te dienen en trouwde zelfs voor korte tijd met een prinses, met wie hij een zoon kreeg. Hij schreef veel verhandelingen en zijn filosofie concentreerde zich op de eenheid en onderlinge samenhang van alle dingen. Hij vertrok naar China om boeddhisme te studeren met een goede vriend, Uisang, maar maakte het slechts een deel van de weg ernaartoe. Volgens de legende werd Wonhyo op een nacht erg dorstig wakker. Hij vond een bak met koud water, die hij dronk voordat hij weer in slaap viel. De volgende ochtend zag hij dat de container waaruit hij had gedronken een menselijke schedel was en hij realiseerde zich dat verlichting van de geest afhing. Hij zag geen reden om door te gaan naar China, dus keerde hij terug naar huis. Uisang ging verder naar China en bood na tien jaar studeren een gedicht aan zijn meester aan in de vorm van een zegel dat geometrisch oneindigheid vertegenwoordigt. Het gedicht bevatte de essentie van de Avatamsaka Sutra .
| | *Tien werelden: In het Nichiren-boeddhisme zijn de tien werelden de tien levensomstandigheden die iedereen ervaart. Deze variëren van de hel, de laagste staat gekenmerkt door lijden en wanhoop, tot boeddhaschap, de hoogste staat gekenmerkt door grenzeloos mededogen en diepe wijsheid. Het Nichiren-boeddhisme benadrukt dat alle tien de werelden inherent zijn aan het leven van elke persoon, en men kan de staat van boeddhaschap manifesteren door de beoefening van het reciteren van Nam-myoho-renge-kyo. |
|
| |
|
| Het boeddhisme was in deze periode zo succesvol dat veel koningen zich bekeerden en verschillende steden werden vernoemd naar beroemde plaatsen in de tijd van de Boeddha.
| | *De drie bewijzen: Nichiren benadrukte het belang van het verifiëren van de geldigheid van elke religieuze leerstelling door middel van "Documentair bewijs" (bewijs in geschriften), "Theoretisch bewijs" (logische consistentie) en "Actueel bewijs" (aantoonbare resultaten in het leven van degenen die het praktiseren). |
|
| |
|
| ==Boeddhisme in de Noord-Zuid Staten periode (668-935)==
| | Deze kernleringen van het Nichiren-boeddhisme komen samen om een filosofie en praktijk te vormen die de inherente waardigheid van het leven, het potentieel voor verlichting in het heden en de transformerende kracht van de Lotus Soetra accentueert. Deze vorm van boeddhisme biedt een weg naar persoonlijke empowerment, maatschappelijke verandering en universele vrede door het beoefenen van de principes van de Lotus Soetra. |
|
| |
|
| ===Verenigd Silla (668-935)=== | | ==Wat beoefenen Nichiren-boeddhisten?== |
| In 668 slaagde het koninkrijk Silla erin het hele Koreaanse schiereiland te verenigen, waardoor een periode van politieke stabiliteit ontstond die ongeveer honderd jaar duurde onder Unified Silla. Dit leidde tot een hoogtepunt in wetenschappelijke studies van het boeddhisme in Korea. De meest populaire studiegebieden waren Wonyung, Yusik of Oost-Aziatische Yogācāra, Jeongto of Pure Land Buddhism, en de inheemse Koreaanse Beopseong ("Dharma-natuurschool").
| |
|
| |
|
| Wonhyo leerde de Pure Land-praktijk van yeombul, die erg populair zou worden onder zowel geleerden als leken, en een blijvende invloed heeft gehad op het boeddhistische denken in Korea. Zijn werk, dat een synthese probeert te maken van de schijnbaar uiteenlopende onderdelen van de Indiase en Chinese boeddhistische doctrines, maakt gebruik van het Essence-Function raamwerk, dat populair was op inheemse filosofische scholen in Oost-Azië. Zijn werk speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de dominante school van het Koreaanse boeddhistische denken, ook wel bekend als Beopseong, Haedong en later als Jungdo.
| | Nichiren-boeddhisten houden zich aan een apart ritueel dat bekend staat als Gongyo, afgeleid van de Japanse term voor 'ijverige beoefening'. Gongyo wordt tweemaal daags uitgevoerd, meestal 's ochtends en' s avonds, en tijdens formele bijeenkomsten. Het vertegenwoordigt een spirituele hoeksteen in de beoefening van het Nichiren-boeddhisme. |
|
| |
|
| Wonhyo's vriend Uisang ging naar Chang'an , waar hij studeerde onder Huayaanse patriarchen Zhiyan (600–668) en Fazang (643–712). Toen hij na twintig jaar terugkeerde, droeg zijn werk bij aan het Hwaeom-boeddhisme en werd het de overheersende leerstellige invloed op het Koreaanse boeddhisme, samen met Wonhyo's tongbulgyo- gedachte. Hwaeom-principes werden diepgaand verwerkt in de Koreaanse op meditatie gebaseerde Seon-school, waar ze een diepgaande invloed hadden op de basishoudingen ervan.
| | Het ritueel is een minutieuze re-enactment van een fragment uit de Lotus Soetra genaamd 'The Ceremony in the Air'. Ingewikkeld verweven in het weefsel van talloze boeddhistische soetra's is de setting van Vulture Peak, een berg in de buurt van de oude stad Rajgir in Noord-India. |
|
| |
|
| Invloeden van het Silla-boeddhisme in het algemeen, en van deze twee filosofen in het bijzonder, kropen terug in het Chinese boeddhisme. Wonhyo's commentaren waren erg belangrijk bij het vormgeven van de gedachte van de vooraanstaande Chinese boeddhistische filosoof Fazang, en Woncheuks commentaar op de Sa thedhinirmocana-sūtra had een sterke invloed in het Tibetaans boeddhisme.
| | In het elfde hoofdstuk van de Lotus Soetra vindt er echter een dramatische verschuiving plaats: de omgeving wordt verplaatst naar de hemel boven Gierenpiek, zoals Shakyamuni Boeddha en een gevolg van bodhisattva's stijgt op tot voorbij het aardse rijk. Vanaf dit verhoogde uitkijkpunt deelt Shakyamuni de leringen van de volgende hoofdstukken van de soetra mee voordat de vergadering terugkeert naar de aarde. |
|
| |
|
| De intellectuele ontwikkelingen van het Silla-boeddhisme brachten belangrijke culturele prestaties met zich mee op veel gebieden, waaronder schilderkunst, literatuur, beeldhouwkunst en architectuur. In deze periode zijn er veel grote en mooie tempels gebouwd. Twee bekroningen waren de tempel Bulguksa en de terugtocht in de grot van Seokguram. Bulguksa was beroemd om zijn met juwelen versierde pagodes, terwijl Seokguram bekend stond om de schoonheid van zijn stenen sculptuur.
| | Gongyo is een veelomvattend ritueel waarbij geselecteerde delen uit twee hoofdstukken van de Lotus Soetra in het Japans worden gezongen. Deze chantenfase wordt gevolgd door een reeks stille gebeden, die een breed scala aan thema's omvatten, zoals dankbaarheid, eerbied voor de voorouders, het bereiken van wereldse verlangens en de collectieve vrede en het geluk van alle levende wezens wereldwijd. Het ritueel wordt afgesloten met het reciteren van de daimoku. |
|
| |
|
| ===Bohai (698-926)===
| | Beoefenaars van Gongyo streven er dagelijks naar hun levensomstandigheden te verbeteren, gebruikmakend van zowel de transcendente kijk op hun bestaan als de motiverende kracht die nodig is om praktische dagelijkse uitdagingen aan te gaan. Dit ritueel zorgt voor een dynamisch ritme in hun leven: het doordrenkt beoefenaars met energie en ijver aan het begin van elke dag en biedt een reflectief platform in de schemering om na te denken over vooruitgang, verlangens en doelstellingen te evalueren en de toewijding om de gelukzaligheid van Boeddhaschap in zichzelf te bereiken, nieuw leven in te blazen. dit leven - ongeacht de belemmeringen. Op deze manier dient Gongyo als een motor voor het nastreven van verlichte levensstaten in het Nichiren-boeddhisme. |
| Het boeddhisme bloeide ook in het Noord-Koreaanse koninkrijk Balhae , opgericht na de val van Goguryeo, als staatsgodsdienst. De overblijfselen van tien boeddhistische tempels zijn gevonden in de overblijfselen van de hoofdstad van Balhae, Sanggyeong, samen met boeddhistische artefacten als boeddhabeelden en stenen lantaarns, wat suggereert dat het boeddhisme een overheersende rol speelde in het leven van de Balhae-bevolking. Het Balhae-graf Majeokdal in Sinpo , in de provincie Zuid-Hamgyong , wordt geassocieerd met pagodes en tempels: dit geeft ook aan dat het boeddhisme een sterke invloed had op de begrafenisrituelen in Balhae.
| |
|
| |
|
| Na de val van Balhae vluchtten zestig monniken uit Balhae, waaronder de monnik Jaeung, samen naar het nieuw opgerichte koninkrijk Goryeo (918-1392).
| | ==De effecten van het beoefenen van het Nichiren-boeddhisme== |
|
| |
|
| ===Seon===
| | De beoefening van het Nichiren-boeddhisme is, net als andere vormen van boeddhisme, gericht op het bereiken van spirituele en persoonlijke ontwikkeling, het bevorderen van maatschappelijke verbetering en het bevorderen van universele vrede. De onderscheidende filosofie en praktijken bieden echter verschillende specifieke voordelen. Deze voordelen kunnen worden onderverdeeld in persoonlijke, sociale en spirituele categorieën: |
| Een nieuw tijdperk in het Koreaanse boeddhisme begon tijdens de laatste Silla met de geboorte van scholen voor Koreaanse Seon. In China was de beweging naar een op meditatie gebaseerde beoefening, die bekend werd als Chan-boeddhisme , begonnen tijdens de zesde en zevende eeuw, en het duurde niet lang voordat de invloed van de nieuwe meditatieschool Korea bereikte, waar het bekend was. als Seon. De term is in het Westen meer algemeen bekend in zijn Japanse variant, Zen. Er ontstond een spanning tussen de nieuwe meditatiescholen en de reeds bestaande academisch georiënteerde scholen, die werden beschreven met de term gyo , wat 'leren' of 'studeren' betekent.
| |
|
| |
|
| Kim Gyo -gak (630-729), een prins die kloosterling werd, kwam naar de regio Anhui naar de berg Jiuhua in China. Veel Chinese boeddhisten geloven dat hij inderdaad het transformerende lichaam van Kṣitigarbha was . Twee ooms die door zijn moeder en zijn vrouw waren gestuurd om hem terug te bellen, werden daar ook kloosterlingen. Zijn goed bewaard gebleven, uitgedroogde lichaam is te zien in het klooster dat hij vandaag op de berg Jiuhua heeft gebouwd. De twee ooms, die ambtenaren waren voordat ze kloosterling werden, vonden het moeilijk om zich te onthouden van wijn en vlees, en oefenden daarom op een andere plaats op de berg. Mensen bouwden het paleis van de twee heiligen in hun oefenplaats om hen te herdenken. Veel boeddhisten bezoeken daar.
| | ===persoonlijke voordelen=== |
|
| |
|
| Beomnang (632-646), naar verluidt een student van de Chinese meester Daoxin (580-651), wordt over het algemeen gecrediteerd voor de eerste uitzending van Chan naar Korea. Het werd gepopulariseerd door Sinhaeng (704-779) in het laatste deel van de achtste eeuw en door Doui (gestorven in 825) aan het begin van de negende eeuw. Vanaf dat moment studeerden veel Koreanen Chan in China, en na hun terugkeer richtten ze hun eigen scholen op in verschillende bergkloosters met hun leidende discipelen. Aanvankelijk was het aantal van deze scholen vastgesteld op negen, en het Koreaanse Seon werd toen de " negen bergscholen " genoemd. Acht hiervan waren van de Mazu Daoyi(709–788) afkomst, zoals ze tot stand kwamen door verbinding met hem of een van zijn eminente discipelen. De enige uitzondering was de Sumi-san-school, opgericht door Ieom (869-936), die was ontstaan uit de Caodong-school.
| | Zelf-transformatie: Door de primaire beoefening van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo", kunnen individuen de inherente Boeddhaschap in hun leven aanboren, wat leidt tot meer wijsheid, moed en mededogen. Dit proces, dat 'menselijke revolutie' wordt genoemd, is een diepgaande persoonlijke transformatie die kan leiden tot meer tevredenheid en geluk in het leven. |
| | Empowerment: Het Nichiren-boeddhisme benadrukt dat alle individuen het potentieel bezitten om verlichting te bereiken in hun huidige levensomstandigheden. Deze doctrine kan een gevoel van empowerment en veerkracht bevorderen en beoefenaars aanmoedigen om de uitdagingen in hun leven aan te gaan en te overwinnen. |
| | Stressvermindering: Zoals veel meditatieve praktijken, kan het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" mentale en emotionele voordelen bieden, waaronder stressvermindering, verbeterde focus en emotionele stabiliteit. |
| | Sociale voordelen |
|
| |
|
| ==Boeddhisme als staatsgodsdienst in de Goryeo-periode (918-1392)==
| | Gemeenschap: Boeddhistische Nichiren-organisaties bieden vaak een ondersteunende gemeenschap waar individuen een dialoog kunnen aangaan, van anderen kunnen leren en elkaar kunnen ondersteunen bij hun beoefening en persoonlijke groei. |
| | Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme moedigt actieve betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties aan. Beoefenaars worden aangespoord om bij te dragen aan hun gemeenschappen, vrede te bevorderen en deel te nemen aan educatieve activiteiten, waarbij een gevoel van doelgerichtheid en gemeenschappelijke verbondenheid wordt bevorderd. |
|
| |
|
| ===Rise of the Seon=== | | ===spirituele voordelen=== |
| Toen het boeddhisme in het middeleeuwse Korea zich ontwikkelde, diende het om de staat te legitimeren.
| |
|
| |
|
| Aanvankelijk werden de nieuwe Seon-scholen door de gevestigde leerstellige scholen beschouwd als radicale en gevaarlijke parvenu. Zo stuitten de vroege stichters van de verschillende "negen bergen" -kloosters op aanzienlijke weerstand, onderdrukt door de langdurige invloed in de rechtbank van de Gyo-scholen. De strijd die volgde duurde het grootste deel van de Goryeo-periode, maar geleidelijk kreeg het Seon-argument voor het bezit van de ware overdracht van verlichting de overhand. Het standpunt dat in het algemeen werd ingenomen in de latere Seon-scholen, grotendeels te danken aan de inspanningen van Jinul (1158-1210), claimde geen duidelijke superioriteit van de Seon-meditatiemethoden, maar verklaarde eerder de intrinsieke eenheid en overeenkomsten van de Uitzichtpunten Seon en Gyo.
| | Het Nichiren-boeddhisme leert dat alle individuen in hun huidige leven verlichting of boeddhaschap kunnen bereiken. De beoefening biedt een weg naar deze verlichting en brengt diepe spirituele vervulling. |
| | Verdiept begrip van het leven: Door de studie van boeddhistische leringen, met name de Lotus Soetra en de geschriften van Nichiren, kunnen beoefenaars hun begrip van het leven en de uiteindelijke realiteit ervan, zoals de onderlinge verbondenheid van al het leven en de vergankelijkheid van het bestaan, verdiepen. |
| | Je moet er rekening mee houden dat hoewel deze voordelen vaak worden vermeld door beoefenaars van het Nichiren-boeddhisme, individuele ervaringen kunnen variëren op basis van persoonlijke omstandigheden, toewijding aan de beoefening en individuele interpretatie van de leringen. |
|
| |
|
| Hoewel al deze scholen in historische verslagen worden vermeld, werd Seon tegen het einde van de dynastie een dominante invloed op de regering en de samenleving, evenals de productie van opmerkelijke geleerden en ingewijden. Tijdens de Goryeo-periode werd Seon grondig een "staatsgodsdienst", die uitgebreide steun en privileges ontving door banden met de heersende familie en machtige leden van de rechtbank.
| | ==Het verschil tussen het Nichiren-boeddhisme en andere boeddhistische tradities== |
|
| |
|
| ===Hwaeom (Huayan) en Seon===
| | Het Nichiren-boeddhisme vertoont verschillende onderscheidende kenmerken die het onderscheiden van andere boeddhistische tradities. Het onderscheid ligt voornamelijk in de leerstellige nadruk, de keuze van primaire teksten, de praktijkmethode en de betrokkenheid bij de samenleving. |
| Hoewel de meeste scholastische scholen in deze periode van Seons groei in activiteit en invloed afnamen, bleef de Hwaeom-school tot ver in de Goryeo een levendige bron van wetenschap, waarvan een groot deel de erfenis van Uisang en Wonhyo voortzette. Met name het werk van Gyunyeo (均 如; 923-973) bereidde zich voor op de verzoening van Hwaeom en Seon, met Hwaeoms meegaande houding ten opzichte van laatstgenoemden. Gyunyeo's werken zijn een belangrijke bron voor moderne wetenschap bij het identificeren van het onderscheidende karakter van Koreaanse Hwaeom.
| |
|
| |
|
| Een andere belangrijke pleitbezorger van de eenheid tussen Seon en Gyo was Uicheon. Net als de meeste andere vroege Goryeo-monniken, begon hij zijn studie in het boeddhisme bij Hwaeom. Later reisde naar China, en bij zijn terugkeer, actief afgekondigd Cheontae, die werd erkend als een ander Seon school. Deze periode werd dus beschreven als "vijf leerstellige en twee meditatieve scholen". Uicheon zelf vervreemdde echter te veel Seon-aanhangers, en hij stierf op relatief jonge leeftijd zonder dat een Seon-Gyo-eenheid tot stand kwam.
| | *Voorrang van de Lotus Soetra: Terwijl alle scholen van het boeddhisme de soetra's respecteren als heilige teksten die de leer van de Boeddha bevatten, beschouwt het Nichiren-boeddhisme de Lotus Soetra op unieke wijze als de ultieme en definitieve leer van de Boeddha. Het plaatst de Lotus Soetra boven alle andere boeddhistische soetra's, een standpunt dat doorgaans niet wordt gedeeld door andere boeddhistische tradities. |
|
| |
|
| ===Jinul===
| | *Nam-myoho-renge-kyo: De primaire praktijk in het Nichiren-boeddhisme is het reciteren van de uitdrukking "Nam-myoho-renge-kyo." Dit vertegenwoordigt een afwijking van andere vormen van boeddhisme, die de nadruk zouden kunnen leggen op meditatie, het naleven van voorschriften of andere praktijken die centraal staan in hun traditie. Het Nichiren-boeddhisme beschouwt het gezang als het meest effectieve middel voor individuen om de boeddhaschap die inherent is aan hun leven aan te boren. |
| De belangrijkste figuur van Seon in de Goryeo was Jinul . In zijn tijd bevond de sangha zich in een crisis van uiterlijke schijn en interne leerstellige kwesties. Het boeddhisme raakte langzamerhand betrokken bij seculiere aangelegenheden en nam praktijken op zoals waarzeggerij en het aanbieden van gebeden en rituelen voor succes bij seculiere inspanningen. De neiging tot deze praktijken resulteerde in de overvloed van een steeds groter aantal monniken en nonnen met twijfelachtige motivaties. De correctie, heropleving en verbetering van de kwaliteit van het boeddhisme werden prominente kwesties voor boeddhistische leiders van die periode. | |
|
| |
|
| Jinul getracht een nieuwe beweging binnen Seon die hij noemde de "op te richten samādhi en prajna samenleving" waarvan het doel was om een nieuwe gemeenschap van gedisciplineerd, pure-minded beoefenaars diep te vestigen in de bergen. Hij volbracht deze missie uiteindelijk met de oprichting van Songgwangsa op Mt. Jogye. De werken van Jinul worden gekenmerkt door een grondige analyse en herformulering van de methodologieën van Seon-studie en -praktijk.
| | *De gohonzon: Het gebruik van de Gohonzon, een kalligrafische mandala geschreven door Nichiren, is uniek voor het Nichiren-boeddhisme. Terwijl andere boeddhistische tradities verschillende iconen en afbeeldingen kunnen gebruiken als brandpunten voor meditatie of verering, chanten Nichiren-boeddhisten Nam-myoho-renge-kyo voor de Gohonzon, die zij beschouwen als een spiegel die de inherente boeddhaschap van hun leven weerspiegelt. |
|
| |
|
| Een belangrijk probleem dat lang had gefermenteerd in Chan, en dat speciale aandacht kreeg van Jinul, was de relatie tussen "geleidelijke" en "plotselinge" methoden in de praktijk en verlichting. Op basis van verschillende Chinese behandelingen van dit onderwerp, vooral die van Huayan Patriarch Guifeng Zongmi (780-841) en Linji-meester Dahui Zonggao (1089-1163), creëerde Jinul een 'plotselinge verlichting gevolgd door geleidelijke beoefening' die hij uiteenzette. in enkele relatief beknopte en toegankelijke teksten. Van Dahui Zonggao nam Jinul ook de hwadu- methode op in zijn praktijk. Deze vorm van meditatie is de belangrijkste methode die tegenwoordig in Seon wordt onderwezen.
| | *Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme wordt vaak gekenmerkt door zijn actieve betrokkenheid bij de samenleving. Het moedigt beoefenaars aan om boeddhistische principes in het dagelijks leven toe te passen en een actieve rol in de samenleving te spelen. Terwijl sommige andere boeddhistische scholen de nadruk leggen op het kloosterleven of het zich terugtrekken uit maatschappelijke kwesties, beweert het Nichiren-boeddhisme dat verlichting wordt gevonden binnen de realiteit en uitdagingen van het dagelijks leven, wat leidt tot een benadering die vaak wordt aangeduid als 'geëngageerd boeddhisme'. |
|
| |
|
| Jinul's filosofische oplossing van het Seon-Gyo-conflict had een diep en blijvend effect op het Koreaanse boeddhisme.
| | *Focus op het huidige leven: Sommige vormen van boeddhisme, met name die welke zijn beïnvloed door de eerdere Theravada-traditie, leggen veel nadruk op het bereiken van Nirvana en bevrijding uit de cyclus van wedergeboorte. Het Nichiren-boeddhisme benadrukt daarentegen de mogelijkheid en het belang van het bereiken van verlichting in dit huidige leven, in deze wereld en voor alle mensen. |
|
| |
|
| ===Late Goryeo===
| | *Kritiek op andere scholen: Nichiren stond bekend om zijn kritiek op andere boeddhistische scholen van zijn tijd, een standpunt dat in de meeste boeddhistische tradities niet gebruikelijk is. Hij voerde aan dat de leringen van deze andere scholen voorlopig of onvolledig waren in vergelijking met de Lotus Soetra, wat leidde tot confrontaties met religieuze en politieke autoriteiten. |
| De algemene trend van het boeddhisme in de tweede helft van de Goryeo was een afname als gevolg van corruptie en de opkomst van een sterk antiboeddhistisch politiek en filosofisch sentiment. Deze periode van relatieve decadentie zou echter niettemin enkele van de meest gerenommeerde Seon-meesters van Korea voortbrengen. Drie belangrijke monniken uit deze periode die een prominente rol speelden bij het uitstippelen van de toekomstige koers van het Koreaanse Seon waren tijdgenoten en vrienden: Gyeonghan Baeg'un (1298–1374), Taego Bou (1301–1382) en Naong Hyegeun (1320-1376). Alle drie gingen naar Yuan China aan de hwadu praktijk van de leer Linji scholen die door Jinul was gepopulariseerd. Alle drie keerden terug en legden de scherpe, confronterende methoden van de Imje-school vast in hun eigen onderwijs. Elk van de drie zou ook honderden discipelen hebben gehad, zodat deze nieuwe infusie in het Koreaanse Seon een aanzienlijk effect had.
| |
|
| |
|
| Ondanks de Imje-invloed, die over het algemeen als anti-wetenschappelijk van aard werd beschouwd, toonden Gyeonghan en Naong, onder invloed van Jinul en de traditionele neiging tot tongbulgyo, een ongebruikelijke interesse in schriftstudie, evenals een sterk begrip van het confucianisme en het taoïsme. , vanwege de toenemende invloed van de Chinese filosofie als de basis van officieel onderwijs. Vanaf die tijd ontstond er een duidelijke tendens onder Koreaanse boeddhistische monniken om "drie leringen" exponenten te zijn.
| | ==De ontwikkeling van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika== |
|
| |
|
| Een belangrijke historische gebeurtenis uit de Goryeo-periode is de productie van de eerste houtblokeditie van de Tripiṭaka , de Tripitaka Koreana. Er werden twee edities gemaakt, de eerste voltooid van 1210 tot 1231 en de tweede van 1214 tot 1259. De eerste editie werd verwoest tijdens een brand, tijdens een aanval door de Mongolen in 1232, maar de tweede editie bestaat nog steeds in Haeinsa in Gyeongsang . Deze editie van de Tripitaka was van hoge kwaliteit en diende bijna 700 jaar als de standaardversie van de Tripitaka in Oost-Azië.
| | De ontwikkeling van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika is grotendeels gekatalyseerd door twee grote organisaties: Soka Gakkai International (SGI) en Nichiren Shoshu. Terwijl de eerste de nadruk legt op sociaal activisme en de toepassing van boeddhistische principes in het dagelijks leven, is de laatste meer gericht op traditioneel boeddhistisch kloosterleven en rituelen. |
|
| |
|
| ===Onderdrukking onder Joseondynastie (1392-1910)===
| | In de Verenigde Staten speelt de SGI-USA, een Amerikaanse tak van Soka Gakkai International, sinds de jaren zestig een belangrijke rol bij de popularisering van het Nichiren-boeddhisme. De focus op de praktijk van leken, het eenvoudige gezang van 'Nam-myoho-renge-kyo' en de opname van 'dialoog' als een primaire manier van verspreiden hebben bijgedragen aan de groei van SGI-USA. De beweging heeft volgelingen aangetrokken met verschillende raciale en sociaaleconomische achtergronden, waardoor het een unieke Amerikaanse uitdrukking van het boeddhisme is. |
|
| |
|
| In 1388 pleegde een invloedrijke generaal genaamd Yi Seonggye (1335–1408) een staatsgreep en vestigde zich in 1392 met de steun van deze neo-confucianistische beweging als de eerste heerser van de Joseon-dynastie. Hij werd postuum omgedoopt tot keizer Taejo van Joseon in 1899. Het Joseon-boeddhisme, dat was begonnen onder het zogenaamde "vijf leerstellige en twee meditatieve" scholenstelsel van de Goryeo, werd eerst samengevat in twee scholen: Seon en Gyo. Uiteindelijk werden deze verder teruggebracht tot de enige school van Seon. | | In Europa heeft de verspreiding van het Nichiren-boeddhisme een vergelijkbaar traject gevolgd, maar werd beïnvloed door de unieke culturele contexten van individuele landen. In landen als het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk heeft SGI's nadruk op sociaal activisme en culturele uitwisseling geholpen om vaste voet aan de grond te krijgen. Bovendien de universele toepasbaarheid van de kernboodschap van de Lotus Soetra, die alle individuen van nature bezitten Boeddha natuur— heeft weerklank gevonden bij Europese gevoeligheden, waardoor het Nichiren-boeddhisme kan gedijen in een omgeving die doordrenkt is van diverse filosofische en religieuze tradities. |
|
| |
|
| Ondanks deze sterke onderdrukking door de regering en felle ideologische oppositie van het Koreaanse neoconfucianisme, bleef het Seon-boeddhisme intellectueel gedijen. Een uitstekende denker was Gihwa (1376–1433), die eerst aan een confucianistische academie had gestudeerd, maar daarna zijn focus verlegde naar het boeddhisme, waar hij door Muhak Jacho werd ingewijd in de gwanhwa- traditie. (1327-1405). Hij schreef veel wetenschappelijke commentaren, maar ook essays en een grote hoeveelheid poëzie. Omdat hij goed thuis was in confucianistische en taoïstische filosofieën, schreef Giwha ook een belangrijke verhandeling ter verdediging van het boeddhisme, vanuit het standpunt van de intrinsieke eenheid van de drie leringen, getiteld de Hyeonjeong non In de traditie van eerdere filosofen paste hij che-yong (‘essentie-functie’) en Hwaeom ( sa-sa mu-ae , ‘wederzijdse doordringing van verschijnselen’) toe.
| | Hoewel zowel in Europa als in Amerika de expansie van het Nichiren-boeddhisme aanzienlijk is geweest, was het niet zonder uitdagingen. In beide regio's heeft de aanpassing van deze traditioneel Japanse vorm van boeddhisme aan de westerse context vragen doen rijzen over culturele authenticiteit, aanpassing en de spanning tussen traditie en moderniteit. Kritieken van binnen en buiten de boeddhistische gemeenschap hebben gewezen op de consumentistische en individualistische interpretaties van boeddhistische principes binnen sommige Nichiren-gemeenschappen, wat de moeilijkheid benadrukt om de verspreiding van boeddhistische leringen in evenwicht te brengen met hun transformatie in een nieuw cultureel milieu. |
|
| |
|
| Gemeenschappelijk in de werken van Joseon-geleerde-monniken zijn geschriften over Hwaeom-gerelateerde teksten, evenals de Awakening of Faith in the Mahayana , Sutra of Perfect Enlightenment , Śūraṅgama Sūtra , Diamond Sutra en de Heart Sutra. De Jogye-orde stelde een vast curriculum van schriftstudie in, inclusief de bovengenoemde werken, samen met andere kortere selecties van vooraanstaande Koreaanse monniken, zoals Jinul.
| | Bovendien hebben juridische en leerstellige geschillen tussen de Soka Gakkai International en de Nichiren Shoshu-sekte soms de bredere groei van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika overschaduwd. De excommunicatie van SGI door Nichiren Shoshu in 1991 veroorzaakte een schisma dat grote gevolgen heeft gehad voor het landschap van het Nichiren-boeddhisme in het Westen. |
|
| |
|
| Tijdens de Joseon-periode daalde het aantal boeddhistische kloosters van enkele honderden tot slechts zesendertig. Er werden grenzen gesteld aan het aantal geestelijken, het landoppervlak en de leeftijden voor het betreden van de sangha. Toen de laatste beperkingen van kracht waren, werd het monniken en nonnen verboden de steden binnen te gaan. Boeddhistische begrafenissen en zelfs bedelen waren verboden. Af en toe verschenen er echter enkele heersers die positief stonden tegenover het boeddhisme en schaften enkele van de meer onderdrukkende voorschriften af. De meest opmerkelijke hiervan was de koningin Munjeong , die als een vrome boeddhist de regering overnam in plaats van haar jonge zoon Myeongjong (reg. 1545–1567), en onmiddellijk vele antiboeddhistische maatregelen introk. De koningin had diep respect voor de briljante monnik Bou (1515-1565), en installeerde hem als hoofd van de Seon-school.
| | Ondanks deze uitdagingen is het traject van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika er een geweest van groei en diversificatie. Terwijl beoefenaars doorgaan met het onderzoeken van manieren om de leringen van de Lotus Soetra in hun dagelijks leven toe te passen, en terwijl geleerden kritische reflecties geven over de aanpassing van deze traditie in het Westen, belooft het Nichiren-boeddhisme zijn evolutie in deze regio's voort te zetten en bij te dragen aan het rijke tapijtwerk van wereldwijd boeddhisme. |
|
| |
|
| Een van de belangrijkste redenen voor het herstel van het boeddhisme tot een positie van minimale acceptatie was de rol van boeddhistische monniken bij het afweren van de Japanse invasies in Korea, die plaatsvonden tussen 1592 en 1598. In die tijd was de regering zwak door interne ruzies, en was aanvankelijk niet in staat sterke weerstand te bieden tegen de inval. De benarde toestand van het land moedigde sommige leiders van de sangha aan om monniken in guerrilla-eenheden te organiseren, die enkele instrumentele successen boekten. De "rechtvaardige monnik" (uisa ) beweging verspreidde zich tijdens deze achtjarige oorlog, tenslotte inclusief enkele duizenden monniken, geleid door de ouder wordende Seosan Hyujeong (1520–1604), een eersteklas Seon-meester en auteur van een aantal belangrijke religieuze teksten. De aanwezigheid van het leger van de monniken was een cruciale factor bij de uiteindelijke verdrijving van de Japanse indringers.
| | [[categorie: Boeddhistische stromingen]] |
| | |
| Seosan staat ook bekend om zijn voortdurende inspanningen om de boeddhistische leerstellige studie en praktijk te verenigen. Zijn inspanningen werden sterk beïnvloed door Wonhyo, Jinul en Gihwa. Hij wordt beschouwd als de centrale figuur in de heropleving van het Joseon-boeddhisme, en de meeste grote stromingen van het moderne Koreaanse Seon voeren hun afstamming naar hem terug via een van zijn vier belangrijkste discipelen: Yu Jeong (1544–1610); Eongi (1581–1644), Taeneung (1562–1649) en Ilseon (1533–1608), die alle vier luitenant waren van Seosan tijdens de oorlog met Japan.
| |
| | |
| De biografieën van Seosan en zijn vier belangrijkste discipelen zijn in veel opzichten vergelijkbaar, en deze overeenkomsten zijn kenmerkend voor de typische levensstijl van Seon-monniken uit de late Goryeo- en Joseon-periodes. De meesten van hen begonnen met confucianistische en taoïstische studies. Ze wenden zich tot Seon en volgden een duidelijk rondreizende levensstijl, dwalend door de bergkloosters. In dit stadium werden ze ingewijd in de centrale component van Seon-beoefening, de gong'an of gwanhwa- meditatie. Deze gwanhwa- meditatie bestond, in tegenstelling tot zen-tradities, niet uit contemplatie van een lange, gegradueerde reeks kōans. De typische Koreaanse benadering daarentegen was dat "alle gong'anzijn vervat in één "en daarom was en is het vrij gebruikelijk dat de beoefenaar gedurende zijn hele meditatiecarrière bij één hwadu bleef , meestal de " mu "van Zhaozhou Congshen.
| |
| | |
| Het boeddhisme gedurende de drie eeuwen, vanaf de tijd van Seosan tot de volgende Japanse inval in Korea aan het einde van de negentiende eeuw, bleef redelijk consistent met het hierboven beschreven model. Een aantal vooraanstaande leraren verschenen in de eeuwen na Seosan, maar het boeddhisme van wijlen Joseon, hoewel het de meeste gemeenschappelijke vroegere kenmerken behield, werd vooral gekenmerkt door een heropleving van Hwaeom-studies en af en toe door nieuwe interpretaties van methodologie in Seon-studie. Tijdens de laatste twee eeuwen was er ook een heropleving van het Pure Land-boeddhisme. Hoewel de regering de sangha tamelijk strak onder controle hield, was er nooit meer de extreme onderdrukking van de vroege Joseon.
| |
| | |
| ==Boeddhisme onder Japanse koloniale overheersing==
| |
| | |
| Tijdens de Meiji-restauratie in Japan in de jaren 1870 schafte de regering het celibaat voor boeddhistische monniken en nonnen af. Japanse boeddhisten kregen het recht om binnen steden te bekeren, waardoor een vijfhonderd jaar verbod voor geestelijken om steden binnen te komen werd opgeheven. De scholen van Jōdo Shinshū en [[Nichiren]] begonnen missionarissen naar Korea te sturen en er werden nieuwe sekten gevormd in Korea, zoals Won Buddhism.
| |
| | |
| Na het Japan-Korea-verdrag van 1910 , toen Japan Korea annexeerde, onderging het Koreaanse boeddhisme veel veranderingen. De tempelverordening van 1911 veranderde het traditionele systeem waarbij tempels werden gerund als een collectieve onderneming door de sangha, en verving dit door managementpraktijken in Japanse stijl waarin tempelabten werden aangesteld door de gouverneur. Generaal van Korea kreeg privé-eigendom van tempelbezit en kreeg de rechten van erfenis op dergelijke eigendommen. Wat nog belangrijker is, is dat monniken van pro-Japanse facties Japanse praktijken begonnen over te nemen door te trouwen en kinderen te krijgen.
| |
| | |
| In 1920 werd de Tempelverordening herzien om het tempelbestuur te reorganiseren en de Japanse regering toe te staan rechtstreeks toezicht te houden op de 31 belangrijkste tempels in het land, met een nieuw hoofdkantoor in Kakwangsa (nu Jogyesa ). Tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog kwam het Koreaanse boeddhisme onder grotere controle te staan. De Japanse autoriteiten lieten veel kunstwerken van tempels naar Japan verzenden. De onderhandelingen over de repatriëring van deze kunstwerken zijn nog steeds gaande.
| |
| | |
| ==Boeddhisme en Westernization (1945 ~ heden)==
| |
| | |
| Toen Korea werd bevrijd door de overgave van Japan in 1945, begonnen de celibataire kloosterlingen van wat de grootste sekte van het Koreaanse boeddhisme is geworden in termen van aanhangers en het aantal geestelijken, de Jogye-orde , het roer over te nemen van de gehuwde priesters die de leiding hadden over de tempels tijdens de bezetting. Deze orde beschouwt zichzelf als de belangrijkste vertegenwoordiger van het bestaande traditionele Koreaanse boeddhisme. De Taego-orde is de op een na grootste orde van het Koreaanse boeddhisme en omvat zowel celibataire als gehuwde monniken (van nonnen wordt verwacht dat ze celibatair blijven). Dit is de enige orde die de volledige Koreaanse boeddhistische rituele traditie in stand houdt.
| |
| | |
| ===Zuid-Korea===
| |
| Beginnend in de jaren vijftig, Syngman Rheeen anderen werkten om de boeddhistische sangha in het land verder te verdelen en te verzwakken. Rhee voerde in 1954 campagne tegen de zogenaamde "Japanse boeddhisten". Westers onderwijs en wetenschap, en de empowerment van vrouwen en de armen, veroorzaakten verdeeldheid onder Koreanen. In het bijzonder ontstond er een diepe kloof tussen gehuwde priesters en celibataire monniken, een overdracht van de invloed van het Japanse boeddhisme tijdens de bezettingsperiode, hoewel er voor de annexatie van het Koreaanse schiereiland door sommige Koreaanse monniken werd opgeroepen tot een einde aan het celibaat. De verschillen waren zo groot dat vuistgevechten over de controle van tempels frequent werden. Monniken, meestal behorend tot de celibataire Jogye-orde, dreigden zelfmoord te plegen. Velen van hen waren tegen de gehuwde geestelijkheid. Naarmate de boeddhistische rellen voortduurden, nam de invloed van het boeddhisme af.
| |
| | |
| Vanaf de jaren zestig is het boeddhisme aanzienlijk gegroeid, door de vorming van onafhankelijke lekenverenigingen (dat wil zeggen, niet gefinancierd of aangesloten bij de belangrijkste ordes), met veel gericht op jongeren, in het bijzonder om boeddhistische leringen, gemeenschap en spirituele ontwikkeling te propageren en te evangeliseren. gebaseerd op het protestantse model. Deze aanpassingen hebben het boeddhisme in Zuid-Korea gemoderniseerd. Bovendien begon de Zuid-Koreaanse regering aanzienlijke bedragen te besteden aan het herstel en de wederopbouw van historische boeddhistische tempels, waardoor het boeddhisme in het land nieuw leven werd ingeblazen. President Park Chung-heeTevergeefs geprobeerd tijdens zijn bewind (1961-1979) om het geschil te beslechten door een pan-nationale boeddhistische organisatie op te bouwen. Hij slaagde er echter in om een bondgenootschap te sluiten met de celibataire factie, de Jogye-orde.
| |
| | |
| Het was in 1970 dat het Koreaanse boeddhisme zich splitste in een volledig celibataire orde die de naam "Jogye" behield en de Taego-orde die zowel celibataire als gehuwde geestelijken omvatte. De Taego-orde behield de traditionele rode kasa terwijl de Jogye-orde hun kasa veranderde in bruin om de twee ordes visueel te onderscheiden. Zowel de bestellingen blijven het gebruiken Dharmaguptaka Pratimoksha, het geslacht van geloften voor monniken en nonnen die in China en Vietnam, hoewel Taego monniken hebben de mogelijkheid om terug te keren de gelofte van het celibaat. Toen de Jogye-orde werd opgericht, erkende de regering slechts een kleine groep celibataire Seon-beoefenaars als 'legitiem', dus bleven alle rituele specialisten bij de Taego-orde.
| |
| | |
| In de jaren tachtig nam president Chun Doo-hwan , een presbyteriaan, een antiboeddhistisch beleid aan en probeerde hij boeddhistische activiteiten aan banden te leggen. Tijdens zijn regering werden veel historische tempels omgebouwd tot toeristenresorts, die tempels hun autonomie ontnamen, aangezien deze "nationale parken" door de overheid werden beheerd. Bijgevolg waren boeddhisten, vooral de Jogye-orde, zeer kritisch over deze maatregelen. Van 27 tot 31 oktober 1980, tijdens de Kyeongsin-vervolging, deed de regering een inval in grote boeddhistische tempels in het hele land, inclusief het hoofdkwartier in Jogyesa in Seoul, onder het mom van antiregeringsonderzoeken en een poging om het boeddhisme te 'zuiveren'. 55 monniken werden gearresteerd en vele anderen werden ondervraagd en gemarteld, waaronder de abt van Naksansa , die stierf door de misstanden. Geen van de onderzochte monniken werd ooit aangeklaagd, hoewel velen naar heropvoedingskampen werden gestuurd. Gedurende de jaren tachtig stond de boeddhistische gemeenschap onder streng toezicht van regeringsagenten en velen werden vervolgd onder valse beschuldigingen van steun aan communisten of samenzwering.
| |
| | |
| Voor boeddhisten was de constructie van een door de staat beschermend boeddhisme verdwenen, wat diende om een generatie boeddhisten, waaronder monniken en leken, te radicaliseren en hen ertoe aan te zetten een beweging op te richten genaamd Minjung-boeddhisme. Deze modernisering legde de nadruk op gewone mensen en was een reactie op agressieve christelijke bekering in Korea.
| |
| | |
| Vanaf het midden van de jaren tachtig tot nu heeft het boeddhisme zich uitgebreid via media en onderwijs. Er zijn twee grote boeddhistische medianetwerken in Zuid-Korea, het Buddhist Broadcasting System (BBS), opgericht in 1990 en het Buddhist Cable TV Network, opgericht in 1995. Boeddhistische ordes zijn ook aangesloten bij of exploiteren 3 universiteiten, 26 scholen en 16 seminaries in het land. De Kwan Um Zen School is een van Zuid-Korea's meest succesvolle internationale missionaire instellingen.
| |
| | |
| In de jaren negentig duurden de conflicten tussen de Zuid-Koreaanse regering en boeddhistische leiders, evenals met fundamentalistische protestantse denominaties. De regering beschuldigde het boeddhisme van immoraliteit en veel protestanten gebruikten dit om hun zendingswerk te bevorderen. Sommige religieuze bijeenkomsten zijn zelfs gewelddadig geworden en vernielen beelden van Boeddha en Dangun , de mythische grondlegger van Korea. Kort nadat het FM-radiostation van de Buddhist Broadcasting Service in 1990 werd gelanceerd, vernielden en vernielden jonge mannen geluidsfaciliteiten ter waarde van $ 200.000 USD.
| |
| | |
| Er was ook een uitbarsting van tempelverbrandingen in de jaren tachtig en negentig, en aanvallen op boeddhistische kunstwerken zijn doorgegaan. In één geval gebruikte een protestantse predikant een microfoon aan een koord als een bolowapen en vernielde hij tempelschilderijen en een standbeeld. In andere gevallen zijn rode kruisen geschilderd op tempelmuren, muurschilderingen en standbeelden. Boeddhabeelden zijn ook onthoofd. Bovendien melden studenten van boeddhistische universiteiten agressieve pogingen om hen te bekeren op de campus, vooral in de buurt van campustempels.
| |
| | |
| Af en toe nemen sektarische spanningen tussen fundamentalistische protestanten en boeddhisten af en toe toe als gevolg van wat wordt gezien als een neiging van overheidsfunctionarissen - van wie velen christenen zijn, vooral van protestantse denominaties - om het politieke evenwicht te doen kantelen ten gunste van christenen boven boeddhisten. leidde tot onvrede binnen de boeddhistische gemeenschap. Van bijzonder belang was na de opkomst van Lee Myung-bak tot het presidentschap, toen het hoge percentage christenen in relatie tot boeddhisten in de publieke sector bekend werd - met name het kabinet van de president, waar er 12 christenen waren voor slechts één boeddhist. onder andere gerapporteerde incidenten.
| |
| | |
| Onlangs is het Zuid-Koreaanse publiek steeds kritischer geworden over protestantse kerken en leiders die boeddhistische instellingen aanvallen en agressieve missionaire tactieken toepassen, waarbij veel protestanten hun kerken verlaten en zich tot het boeddhisme bekeren. De groeiende onvrede met het protestantse christendom in Zuid-Korea heeft bijgedragen tot een spirituele en culturele heropleving van het boeddhisme in Zuid-Korea, waarbij het aantal volgers de afgelopen jaren is toegenomen. Het voorzitterschap van Park Geun-hye had tot doel bij te dragen aan de onderdrukking van protestantse aanvallen op boeddhisten en katholieken in Zuid-Korea, met toenemende roep om religieuze samenwerking in het land onder het bestuur. Tijdens het eerste jaar van het parkbestuur werd een nationale boodschap overgebracht voor de viering van Boeddha's geboortedag , in tegenstelling tot het voormalige presidentschap van Lee Myung-bak dat probeerde de boeddhistische invloed in Zuid-Korea te onderdrukken.
| |
| | |
| ===Noord-Korea===
| |
| Het regime in Noord-Korea ontmoedigt actief de beoefening van religie, inclusief het boeddhisme. Momenteel beweert het land ongeveer 10.000 actieve aanhangers van het boeddhisme te hebben. Net als bij andere religies in het land, kwam het boeddhisme onder de aandacht van de regering van het land - inclusief de aanbidding in boeddhistische tempels door monniken, via de door de staat gesponsorde Korea Boeddhistische Federatie. Een belangrijke tempel is Pohyonsa die werd bewaard door Kim Il-Sung.
| |
| | |
| Desalniettemin deden boeddhisten in Noord-Korea het naar verluidt beter dan andere religieuze groeperingen - met name christenen, die naar verluidt vaak vervolgd zouden worden door de autoriteiten, en boeddhisten kregen beperkte financiering van de regering om de religie te promoten, aangezien het boeddhisme een integrale rol speelde in traditionele Koreaanse cultuur.
| |
| | |
| ===Huidige situatie===
| |
| De Seon-school, die wordt gedomineerd door de Jogye-orde in termen van het aantal geestelijken en aanhangers, beoefent gedisciplineerde traditionele Seon-praktijken in een aantal grote bergkloosters in Korea, vaak onder leiding van hoog aangeschreven meesters. De Taego-orde, hoewel het meer tempels heeft dan de Jogye-orde, is de tweede wat betreft het aantal geestelijken en aanhangers en houdt, naast Seon-meditatie, traditionele boeddhistische kunsten in leven, zoals Yeongsanjae en andere rituele dans.
| |
| | |
| De moderne Seon-praktijk staat qua inhoud niet ver af van de oorspronkelijke praktijk van Jinul, die de geïntegreerde combinatie van de beoefening van Gwanhwa-meditatie en de studie van geselecteerde boeddhistische teksten introduceerde. Het Koreaanse monastieke leven is opmerkelijk rondtrekkend voor monniken en nonnen die Seon-meditatietraining volgen: terwijl elke monnik of non een 'thuisklooster' heeft, zal hij of zij regelmatig door de bergen reizen en zo lang blijven als hij of zij wil, studeren en lesgeven. in de stijl van de tempel waarin ze zijn ondergebracht. Het Koreaanse monastieke opleidingssysteem heeft in de tweede helft van de twintigste eeuw een gestaag toenemende instroom van westerse beoefenaars-aspiranten gezien. De overgrote meerderheid van de Koreaanse monniken en nonnen brengt geen 20 of 30 jaar door in de bergen om Seon-training te volgen in een vorm die herkenbaar is voor westerlingen. De meeste Koreaanse monniken en nonnen krijgen naast rituele training een traditionele academische opleiding, wat niet noodzakelijk in een formeel ritueel trainingsprogramma zit. Degenen die tijd doorbrengen in meditatie in de bergen, doen dat misschien een paar jaar en keren dan in wezen terug naar het leven van een pastoor.
| |
| | |
| Momenteel verkeert het Koreaanse boeddhisme in een staat van langzame overgang. Terwijl de heersende theorie achter het Koreaanse boeddhisme was gebaseerd op Jinul's "plotselinge verlichting, geleidelijke cultivatie", heeft de moderne Koreaanse Seon-meester, Seongcheols heropleving van Hui Neng 's "plotselinge verlichting, plotselinge cultivatie", het Koreaanse boeddhisme stormenderhand veroverd . Hoewel er binnen de gelederen van de Jogye-orde weerstand is tegen verandering, is er, met het standpunt van de laatste drie Opperste Patriarchen dat in overeenstemming is met Seongcheol, een geleidelijke verandering opgetreden in de atmosfeer van het Koreaanse boeddhisme.
| |
| | |
| ====Antagonisme van de Koreaanse protestantisme====
| |
| Het fundamentalistische protestantse antagonisme tegen het boeddhisme is de afgelopen jaren toegenomen. Daden van vandalisme tegen boeddhistische voorzieningen en voorbeelden van fundamentalistische christenen die baden voor de vernietiging van alle boeddhistische tempels en kloosters hebben allemaal de aandacht gevestigd op deze aanhoudende vijandigheid tegen het boeddhisme van Koreaanse protestanten. Zuid-Koreaanse boeddhisten hebben aan de kaak gesteld wat zij beschouwen als discriminerende maatregelen tegen hen en hun religie door de regering van president Lee Myung-bak, die ze toeschrijven aan Lee als protestant . De boeddhistische Jogye-orde heeft de regering-Lee beschuldigd van discriminatie van het boeddhisme door boeddhistische tempels in bepaalde openbare documenten te negeren. In 2006, volgens de Asia Times , "stuurde Lee ook een video-gebedsboodschap naar een christelijke bijeenkomst in de zuidelijke stad Busan, waarin de aanbiddingsleider koortsachtig bad: 'Heer, laat de boeddhistische tempels in dit land afbrokkelen!' Verder, volgens een artikel in Buddhist-Christian Studies :" In de loop van het afgelopen decennium is een vrij groot aantal boeddhistische tempels in Zuid-Korea verwoest of beschadigd door brand door misleide protestantse fundamentalisten. Meer recentelijk boeddhistische standbeelden zijn geïdentificeerd als afgoden, aangevallen en onthoofd. Arrestaties zijn moeilijk uit te voeren, aangezien de brandstichters en vandalen onopvallend in de nacht werken. " Een incident uit 2008 waarbij de politie onderzoek deed naar demonstranten die een toevluchtsoord hadden gekregen in de Jogye-tempel in Seoul en een auto doorzocht die werd bestuurd door Jigwan, toen de uitvoerende chef van het Jogye-bevel, leidde tot protesten van sommigen die beweerden dat de politie Jigwan als een crimineel had behandeld.
| |
| | |
| | |
| | |
| [[categorie:boeddhisme per land]] | |
De Nichiren is ontstaan in de 13e-eeuwse Japan. Geworteld in de diepgaande leringen van de Lotus-soetra, plaatst het Nichiren-boeddhisme het concept van inherente boeddhaschap centraal, en benadrukt het dat elke persoon het potentieel heeft om verlichting te bereiken in dit leven.
Lotus-soetra
Het Nichiren-boeddhisme is een tak van het Mahayana boeddhisme die ontstond in het 13e-eeuwse Japan, gesticht door de monnik Nichiren (1222–1282). Het wordt gekenmerkt door zijn focus op de Lotus Soetra, een van de meest invloedrijke teksten van het Mahayana-boeddhisme, die Nichiren identificeerde als de definitieve leer van Gautama de Boeddha. Deze school van Boeddhisme onderscheidt zich door de nadruk op de praktische verwezenlijking van verlichting in dit leven, in deze wereld en door wie dan ook.
De filosofie van het Nichiren-boeddhisme draait om het concept van de inherente waardigheid en waarde van alle mensen en het leven zelf. Het stelt dat elk individu het potentieel bezit voor Boeddhaschap, en dit potentieel kan worden verwezenlijkt door correcte oefening en geloof in de Lotus Soetra. Het uiteindelijke doel van het Nichiren-boeddhisme is om het welzijn van alle mensen te bewerkstelligen door individuen in staat te stellen hun aangeboren wijsheid en mededogen te realiseren.
Nam-myoho-renge-kyo
De kernbeoefening van het Nichiren-boeddhisme is het reciteren van de uitdrukking "Nam-myoho-renge-kyo", wat vertaald kan worden als "Ik wijd mezelf toe aan de Mystieke Wet van de Lotus Soetra" of "De Wet van de Lotus van het Wonderbaarlijke". Dharma". Deze mantra-achtige zin belichaamt volgens Nichiren de hele Lotus Soetra en vat de diepste leer ervan samen: dat alle wezens het potentieel voor verlichting bezitten.
Naast het gezang gebruiken Nichiren-boeddhisten ook het gebruik van een mandala die bekend staat als een Gohonzon, een kalligrafische rol met de inscriptie door Nichiren, als een focus voor meditatie en toewijding. De Gohonzon, in combinatie met het gezang, wordt gezien als een praktische methode om het inherente potentieel van Boeddhaschap te realiseren.
Het Nichiren-boeddhisme onderscheidt zich verder door zijn actieve betrokkenheid bij de wereld. Nichiren zelf stond bekend om zijn felle kritiek op de politieke en religieuze instellingen van zijn tijd, en zijn volgelingen houden zich vaak bezig met sociaal en vredesactivisme. In de huidige tijd heeft Soka Gakkai International (SGI), een van de grootste lekenorganisaties die het Nichiren-boeddhisme beoefent, een voortrekkersrol gespeeld bij verschillende vredes-, culturele en educatieve activiteiten over de hele wereld.
Wie was Nichiren Daishonin?
Nichiren Daishonin (1222-1282) was een boeddhistische monnik en filosoof uit Japan die een unieke interpretatie van het Mahayana-boeddhisme ontwikkelde, dat bekend werd als het Nichiren-boeddhisme. Zijn leven en leringen hebben een aanzienlijke invloed gehad op het religieuze, sociale en culturele leven van Japan en hebben de levens van miljoenen mensen over de hele wereld blijven beïnvloeden.
Nichiren werd geboren in een tumultueuze periode in de Japanse geschiedenis, gekenmerkt door politieke instabiliteit, sociale onrust en natuurrampen. Deze omstandigheden vormden zijn religieuze kijk en brachten hem ertoe een vorm van boeddhisme te zoeken die een praktische oplossing kon bieden voor het lijden van de mensen.
Toen hij begin twintig was, ging Nichiren een boeddhistisch klooster binnen en ondernam hij een uitgebreide studie van de verschillende boeddhistische soetra's. Door zijn studies raakte hij ervan overtuigd dat de Lotus Soetra de ultieme waarheid van het boeddhisme vertegenwoordigde en dat alle andere boeddhistische leringen in vergelijking daarmee voorlopig of onvolledig waren.
Op 32-jarige leeftijd verklaarde Nichiren dat de Lotus Soetra de definitieve leer van de Boeddha was, en hij vestigde de praktijk van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" als een middel om de leer te belichamen en te actualiseren. De uitdrukking is een eerbetoon aan de Lotus Soetra ("Myoho-renge-kyo" vertaalt naar "de Mystieke Wet van de Lotus Soetra"), en "Nam" is een Sanskrietterm die betekent om iemands leven te wijden.
De leringen van Nichiren werden niet goed ontvangen door de religieuze en politieke autoriteiten van zijn tijd, aangezien hij zeer kritisch was over andere boeddhistische sekten die in Japan heersten en de regering die hen steunde. Hij werd geconfronteerd met talloze vervolgingen, waaronder meerdere aanslagen op zijn leven, ballingschap en openbare veroordeling. Deze tegenslagen weerhielden hem echter niet; in plaats daarvan dienden ze om zijn overtuiging en toewijding om zijn leringen te verspreiden, te versterken.
Nichiren staat ook bekend om zijn productieve geschriften, gezamenlijk de 'Gosho' genoemd. Deze brieven, verhandelingen en opgenomen mondelinge leringen dienen als de primaire bron van zijn filosofie en doctrine. Zijn geschriften richtten zich vaak tot zijn volgelingen en boden begeleiding, aanmoediging en uitleg van zijn interpretatie van het boeddhisme.
Na zijn dood werd Nichiren door zijn volgelingen 'Daishonin' genoemd, een eretitel die 'Grote Wijze' betekent. Tegenwoordig wordt Nichiren Daishonin door sommige scholen van het Nichiren-boeddhisme vereerd als de belichaming van de eeuwige Boeddha, en zijn leringen blijven beoefenaars over de hele wereld inspireren en begeleiden.
Kernleer van het Nichiren-boeddhisme
Het Nichiren-boeddhisme, een onderscheidende tak van het Mahayana-boeddhisme, is geworteld in verschillende kernleringen die het onderscheiden van andere boeddhistische tradities. Deze leringen zijn voornamelijk gebaseerd op de geschriften en interpretaties van Nichiren Daishonin. De belangrijkste principes van het Nichiren-boeddhisme kunnen in de volgende punten worden samengevat:
- Voorrang van de Lotus Soetra: Het Nichiren-boeddhisme plaatst de Lotus Soetra op de voorgrond van de boeddhistische leringen en beweert dat het de ultieme en meest diepgaande leringen van de Boeddha zijn. De Lotus Soetra onderstreept het concept van de inherente boeddhaschap van alle wezens, een principe dat centraal staat in de leringen van Nichiren.
- Nam-myoho-renge-kyo-mantra: Nichiren vestigde de beoefening van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" als de primaire methode van boeddhistische beoefening. Deze uitdrukking vertaalt zich naar "Ik wijd mezelf toe aan de Mystieke Wet van de Lotus Soetra" en wordt verondersteld individuen in staat te stellen de Boeddhaschap aan te boren die inherent is aan hun leven, wijsheid, moed en mededogen.
- De gohonzon: Nichiren schreef een mandala die bekend staat als de Gohonzon, een grafische weergave van de verlichte werkelijkheid beschreven in de Lotus Soetra. Nichiren-boeddhisten verankeren deze mandala in hun huizen en concentreren zich erop tijdens hun chanten, omdat wordt aangenomen dat het dient als een spiegel die de inherente Boeddhaschap in hun leven weerspiegelt.
- Menselijke revolutie: Dit concept is fundamenteel in het Nichiren-boeddhisme en pleit voor de diepgaande transformatie van het leven van een individu door middel van boeddhistische beoefening. Aangenomen wordt dat deze "menselijke revolutie" leidt tot persoonlijk geluk en bijdraagt aan de vrede en verbetering van de samenleving.
- Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme bevestigt het belang van het toepassen van boeddhistische principes in het dagelijks leven en de samenleving. Het moedigt actieve betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties, het streven naar vrede en de bevordering van cultuur en onderwijs aan.
- Tien werelden: In het Nichiren-boeddhisme zijn de tien werelden de tien levensomstandigheden die iedereen ervaart. Deze variëren van de hel, de laagste staat gekenmerkt door lijden en wanhoop, tot boeddhaschap, de hoogste staat gekenmerkt door grenzeloos mededogen en diepe wijsheid. Het Nichiren-boeddhisme benadrukt dat alle tien de werelden inherent zijn aan het leven van elke persoon, en men kan de staat van boeddhaschap manifesteren door de beoefening van het reciteren van Nam-myoho-renge-kyo.
- De drie bewijzen: Nichiren benadrukte het belang van het verifiëren van de geldigheid van elke religieuze leerstelling door middel van "Documentair bewijs" (bewijs in geschriften), "Theoretisch bewijs" (logische consistentie) en "Actueel bewijs" (aantoonbare resultaten in het leven van degenen die het praktiseren).
Deze kernleringen van het Nichiren-boeddhisme komen samen om een filosofie en praktijk te vormen die de inherente waardigheid van het leven, het potentieel voor verlichting in het heden en de transformerende kracht van de Lotus Soetra accentueert. Deze vorm van boeddhisme biedt een weg naar persoonlijke empowerment, maatschappelijke verandering en universele vrede door het beoefenen van de principes van de Lotus Soetra.
Wat beoefenen Nichiren-boeddhisten?
Nichiren-boeddhisten houden zich aan een apart ritueel dat bekend staat als Gongyo, afgeleid van de Japanse term voor 'ijverige beoefening'. Gongyo wordt tweemaal daags uitgevoerd, meestal 's ochtends en' s avonds, en tijdens formele bijeenkomsten. Het vertegenwoordigt een spirituele hoeksteen in de beoefening van het Nichiren-boeddhisme.
Het ritueel is een minutieuze re-enactment van een fragment uit de Lotus Soetra genaamd 'The Ceremony in the Air'. Ingewikkeld verweven in het weefsel van talloze boeddhistische soetra's is de setting van Vulture Peak, een berg in de buurt van de oude stad Rajgir in Noord-India.
In het elfde hoofdstuk van de Lotus Soetra vindt er echter een dramatische verschuiving plaats: de omgeving wordt verplaatst naar de hemel boven Gierenpiek, zoals Shakyamuni Boeddha en een gevolg van bodhisattva's stijgt op tot voorbij het aardse rijk. Vanaf dit verhoogde uitkijkpunt deelt Shakyamuni de leringen van de volgende hoofdstukken van de soetra mee voordat de vergadering terugkeert naar de aarde.
Gongyo is een veelomvattend ritueel waarbij geselecteerde delen uit twee hoofdstukken van de Lotus Soetra in het Japans worden gezongen. Deze chantenfase wordt gevolgd door een reeks stille gebeden, die een breed scala aan thema's omvatten, zoals dankbaarheid, eerbied voor de voorouders, het bereiken van wereldse verlangens en de collectieve vrede en het geluk van alle levende wezens wereldwijd. Het ritueel wordt afgesloten met het reciteren van de daimoku.
Beoefenaars van Gongyo streven er dagelijks naar hun levensomstandigheden te verbeteren, gebruikmakend van zowel de transcendente kijk op hun bestaan als de motiverende kracht die nodig is om praktische dagelijkse uitdagingen aan te gaan. Dit ritueel zorgt voor een dynamisch ritme in hun leven: het doordrenkt beoefenaars met energie en ijver aan het begin van elke dag en biedt een reflectief platform in de schemering om na te denken over vooruitgang, verlangens en doelstellingen te evalueren en de toewijding om de gelukzaligheid van Boeddhaschap in zichzelf te bereiken, nieuw leven in te blazen. dit leven - ongeacht de belemmeringen. Op deze manier dient Gongyo als een motor voor het nastreven van verlichte levensstaten in het Nichiren-boeddhisme.
De effecten van het beoefenen van het Nichiren-boeddhisme
De beoefening van het Nichiren-boeddhisme is, net als andere vormen van boeddhisme, gericht op het bereiken van spirituele en persoonlijke ontwikkeling, het bevorderen van maatschappelijke verbetering en het bevorderen van universele vrede. De onderscheidende filosofie en praktijken bieden echter verschillende specifieke voordelen. Deze voordelen kunnen worden onderverdeeld in persoonlijke, sociale en spirituele categorieën:
persoonlijke voordelen
Zelf-transformatie: Door de primaire beoefening van het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo", kunnen individuen de inherente Boeddhaschap in hun leven aanboren, wat leidt tot meer wijsheid, moed en mededogen. Dit proces, dat 'menselijke revolutie' wordt genoemd, is een diepgaande persoonlijke transformatie die kan leiden tot meer tevredenheid en geluk in het leven.
Empowerment: Het Nichiren-boeddhisme benadrukt dat alle individuen het potentieel bezitten om verlichting te bereiken in hun huidige levensomstandigheden. Deze doctrine kan een gevoel van empowerment en veerkracht bevorderen en beoefenaars aanmoedigen om de uitdagingen in hun leven aan te gaan en te overwinnen.
Stressvermindering: Zoals veel meditatieve praktijken, kan het chanten van "Nam-myoho-renge-kyo" mentale en emotionele voordelen bieden, waaronder stressvermindering, verbeterde focus en emotionele stabiliteit.
Sociale voordelen
Gemeenschap: Boeddhistische Nichiren-organisaties bieden vaak een ondersteunende gemeenschap waar individuen een dialoog kunnen aangaan, van anderen kunnen leren en elkaar kunnen ondersteunen bij hun beoefening en persoonlijke groei.
Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme moedigt actieve betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties aan. Beoefenaars worden aangespoord om bij te dragen aan hun gemeenschappen, vrede te bevorderen en deel te nemen aan educatieve activiteiten, waarbij een gevoel van doelgerichtheid en gemeenschappelijke verbondenheid wordt bevorderd.
spirituele voordelen
Het Nichiren-boeddhisme leert dat alle individuen in hun huidige leven verlichting of boeddhaschap kunnen bereiken. De beoefening biedt een weg naar deze verlichting en brengt diepe spirituele vervulling.
Verdiept begrip van het leven: Door de studie van boeddhistische leringen, met name de Lotus Soetra en de geschriften van Nichiren, kunnen beoefenaars hun begrip van het leven en de uiteindelijke realiteit ervan, zoals de onderlinge verbondenheid van al het leven en de vergankelijkheid van het bestaan, verdiepen.
Je moet er rekening mee houden dat hoewel deze voordelen vaak worden vermeld door beoefenaars van het Nichiren-boeddhisme, individuele ervaringen kunnen variëren op basis van persoonlijke omstandigheden, toewijding aan de beoefening en individuele interpretatie van de leringen.
Het verschil tussen het Nichiren-boeddhisme en andere boeddhistische tradities
Het Nichiren-boeddhisme vertoont verschillende onderscheidende kenmerken die het onderscheiden van andere boeddhistische tradities. Het onderscheid ligt voornamelijk in de leerstellige nadruk, de keuze van primaire teksten, de praktijkmethode en de betrokkenheid bij de samenleving.
- Voorrang van de Lotus Soetra: Terwijl alle scholen van het boeddhisme de soetra's respecteren als heilige teksten die de leer van de Boeddha bevatten, beschouwt het Nichiren-boeddhisme de Lotus Soetra op unieke wijze als de ultieme en definitieve leer van de Boeddha. Het plaatst de Lotus Soetra boven alle andere boeddhistische soetra's, een standpunt dat doorgaans niet wordt gedeeld door andere boeddhistische tradities.
- Nam-myoho-renge-kyo: De primaire praktijk in het Nichiren-boeddhisme is het reciteren van de uitdrukking "Nam-myoho-renge-kyo." Dit vertegenwoordigt een afwijking van andere vormen van boeddhisme, die de nadruk zouden kunnen leggen op meditatie, het naleven van voorschriften of andere praktijken die centraal staan in hun traditie. Het Nichiren-boeddhisme beschouwt het gezang als het meest effectieve middel voor individuen om de boeddhaschap die inherent is aan hun leven aan te boren.
- De gohonzon: Het gebruik van de Gohonzon, een kalligrafische mandala geschreven door Nichiren, is uniek voor het Nichiren-boeddhisme. Terwijl andere boeddhistische tradities verschillende iconen en afbeeldingen kunnen gebruiken als brandpunten voor meditatie of verering, chanten Nichiren-boeddhisten Nam-myoho-renge-kyo voor de Gohonzon, die zij beschouwen als een spiegel die de inherente boeddhaschap van hun leven weerspiegelt.
- Betrokken boeddhisme: Het Nichiren-boeddhisme wordt vaak gekenmerkt door zijn actieve betrokkenheid bij de samenleving. Het moedigt beoefenaars aan om boeddhistische principes in het dagelijks leven toe te passen en een actieve rol in de samenleving te spelen. Terwijl sommige andere boeddhistische scholen de nadruk leggen op het kloosterleven of het zich terugtrekken uit maatschappelijke kwesties, beweert het Nichiren-boeddhisme dat verlichting wordt gevonden binnen de realiteit en uitdagingen van het dagelijks leven, wat leidt tot een benadering die vaak wordt aangeduid als 'geëngageerd boeddhisme'.
- Focus op het huidige leven: Sommige vormen van boeddhisme, met name die welke zijn beïnvloed door de eerdere Theravada-traditie, leggen veel nadruk op het bereiken van Nirvana en bevrijding uit de cyclus van wedergeboorte. Het Nichiren-boeddhisme benadrukt daarentegen de mogelijkheid en het belang van het bereiken van verlichting in dit huidige leven, in deze wereld en voor alle mensen.
- Kritiek op andere scholen: Nichiren stond bekend om zijn kritiek op andere boeddhistische scholen van zijn tijd, een standpunt dat in de meeste boeddhistische tradities niet gebruikelijk is. Hij voerde aan dat de leringen van deze andere scholen voorlopig of onvolledig waren in vergelijking met de Lotus Soetra, wat leidde tot confrontaties met religieuze en politieke autoriteiten.
De ontwikkeling van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika
De ontwikkeling van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika is grotendeels gekatalyseerd door twee grote organisaties: Soka Gakkai International (SGI) en Nichiren Shoshu. Terwijl de eerste de nadruk legt op sociaal activisme en de toepassing van boeddhistische principes in het dagelijks leven, is de laatste meer gericht op traditioneel boeddhistisch kloosterleven en rituelen.
In de Verenigde Staten speelt de SGI-USA, een Amerikaanse tak van Soka Gakkai International, sinds de jaren zestig een belangrijke rol bij de popularisering van het Nichiren-boeddhisme. De focus op de praktijk van leken, het eenvoudige gezang van 'Nam-myoho-renge-kyo' en de opname van 'dialoog' als een primaire manier van verspreiden hebben bijgedragen aan de groei van SGI-USA. De beweging heeft volgelingen aangetrokken met verschillende raciale en sociaaleconomische achtergronden, waardoor het een unieke Amerikaanse uitdrukking van het boeddhisme is.
In Europa heeft de verspreiding van het Nichiren-boeddhisme een vergelijkbaar traject gevolgd, maar werd beïnvloed door de unieke culturele contexten van individuele landen. In landen als het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk heeft SGI's nadruk op sociaal activisme en culturele uitwisseling geholpen om vaste voet aan de grond te krijgen. Bovendien de universele toepasbaarheid van de kernboodschap van de Lotus Soetra, die alle individuen van nature bezitten Boeddha natuur— heeft weerklank gevonden bij Europese gevoeligheden, waardoor het Nichiren-boeddhisme kan gedijen in een omgeving die doordrenkt is van diverse filosofische en religieuze tradities.
Hoewel zowel in Europa als in Amerika de expansie van het Nichiren-boeddhisme aanzienlijk is geweest, was het niet zonder uitdagingen. In beide regio's heeft de aanpassing van deze traditioneel Japanse vorm van boeddhisme aan de westerse context vragen doen rijzen over culturele authenticiteit, aanpassing en de spanning tussen traditie en moderniteit. Kritieken van binnen en buiten de boeddhistische gemeenschap hebben gewezen op de consumentistische en individualistische interpretaties van boeddhistische principes binnen sommige Nichiren-gemeenschappen, wat de moeilijkheid benadrukt om de verspreiding van boeddhistische leringen in evenwicht te brengen met hun transformatie in een nieuw cultureel milieu.
Bovendien hebben juridische en leerstellige geschillen tussen de Soka Gakkai International en de Nichiren Shoshu-sekte soms de bredere groei van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika overschaduwd. De excommunicatie van SGI door Nichiren Shoshu in 1991 veroorzaakte een schisma dat grote gevolgen heeft gehad voor het landschap van het Nichiren-boeddhisme in het Westen.
Ondanks deze uitdagingen is het traject van het Nichiren-boeddhisme in Europa en Amerika er een geweest van groei en diversificatie. Terwijl beoefenaars doorgaan met het onderzoeken van manieren om de leringen van de Lotus Soetra in hun dagelijks leven toe te passen, en terwijl geleerden kritische reflecties geven over de aanpassing van deze traditie in het Westen, belooft het Nichiren-boeddhisme zijn evolutie in deze regio's voort te zetten en bij te dragen aan het rijke tapijtwerk van wereldwijd boeddhisme.
