Houdingen van de Boeddha
De iconografie van de Boeddha
Enkele honderden jaren nadat Gautama de Boeddha (563-483 v.Chr.) het Nirvana binnenging waren er weinig of geen sculpturen of gravures die de historische Boeddha uitbeeldden. In feite waren antropomorfe (mensachtige) afbeeldingen vrij ongebruikelijk, waarbij kunstenaars er de voorkeur aan gaven boeddhistische symbolen af te beelden. In tempelgravures en kunstwerken werd de aanwezigheid van de Boeddha weergegeven door de afbeelding van spirituele objecten die nauw verbonden zijn met de religie, zoals een lotusbloesem, in plaats van te proberen de werkelijke Boeddha zelf weer te geven.
Pas in de Maurya-dynastie, toen koning Ashoka (ongeveer 273 tot 227 vGT) het grootste deel van het Indiase subcontinent had verenigd, kreeg de boeddhistische kunst een officiële beschermheer. Daarvoor waren er maar heel weinig beelden of sculpturen van welke aard dan ook, aangezien het Arische volk en hun Vedische religie zich concentreerden op geschreven en mondelinge werken, maar bijna geen gebeeldhouwde stukken. Zelfs toen waren boeddhistische kunst uit deze periode meestal pilaren of andere niet-menselijke afbeeldingen.
Gandhara-stijl
Tegen de derde eeuw van onze jaartelling had de Gandhara-stijl zich ontwikkeld en produceerden kunstenaars wat "Grieks-boeddhistische" kunstwerken worden genoemd. Deze beelden waren rechtstreeks beïnvloed door Hellenistische kunst, dus het lijkt erop dat het maken van beelden zo minimaal was in de honderden jaren voorafgaand aan deze periode dat ze ideeën moesten 'importeren' uit Griekenland (waar het boeddhisme zich had verspreid) over hoe een beeld van de Boeddha zou moeten kijken. Aangezien Gandhara is gecentreerd in het noordwesten van India en een plaats was waar veel binnenvallende legers waren gepasseerd, zou het waarschijnlijk niet zo'n grote verrassing moeten zijn dat de vroege boeddhistische kunst sterk werd beïnvloed door Perzische en Griekse vormen. Hedendaags van de Gandhara-periode waren de stijlen Mathura en Amaravati, die ook grote hoeveelheden boeddhistische kunst produceerden.
de klassieke Indiase boeddhistische sculptuur
.jpg)
Indiase kunsthistorici beschouwen de Gupta-periode, die zich uitstrekte van ongeveer 320 tot 550 na Christus, als de klassieke periode van het maken van beelden. De boeddhistische kunst begon haar Griekse invloed af te werpen en de Boeddha werd afgebeeld en zag er meer Indisch uit. Tegelijkertijd werden de afbeeldingen meer gestileerd - er werd minder nadruk gelegd op het maken van een realistisch portret, en in plaats daarvan lag de nadruk op het maken van een snijwerk dat eruitzag alsof het onderwerp verloren was gegaan in een spirituele zoektocht. Waar de Hellenistische kunst levensecht was geweest, had het gezicht van de nieuwe Boeddha symmetrische gelaatstrekken, een kalme uitdrukking en details die als 'niet-essentieel' werden beschouwd, werden weggelaten. De favoriete materialen die werden gebruikt bij het maken van sculpturen uit de Gupta-periode waren zandsteen, kalksteen en leisteen.
standbeeldstijlen uit Azië
Toen de Gupta-periode ten einde liep, ging het boeddhisme ook in India achteruit. Het had te maken met een heropleving van het hindoeïsme, evenals met vervolging door binnenvallende moslimgroepen die uiteindelijk over bijna heel het huidige India regeerden. Maar toen het boeddhisme in het land van zijn geboorteplaats in verval raakte, was het in een groot deel van Oost- en Zuidoost-Azië in opkomst, en de boeddhistische kunst die in die landen werd geproduceerd, zou aantoonbaar kunnen wedijveren met die van de voorgaande jaren in India. De Sukhothai-stijl van boeddhistische kunst uit Thailand, bijvoorbeeld, wordt door veel mensen beschouwd als de ultieme uitdrukking van de Boeddha in gebeeldhouwde vorm. Anderen zullen beweren dat Khmer (Cambodjaanse), Japanse, Chinese, etc. stijlen de ultieme artistieke expressie zijn.
Liggende Boeddha
De liggende Boeddha toont de Boeddha liggend op zijn rechterkant met zijn hoofd ondersteund door een kussen of zijn gesteunde hand en elleboog. Het duidt de laatste fase van het leven van Gautama de Boeddha die uiteindelijk stierf in Kushinagar, India en zo Nirvana bereikte.
Zittende Boeddha
De zittende Boeddha is de meest voorkomende weergave van de Boeddha. Deze Boeddhabeelden kunnen lering, meditatie of een poging om verlichting te bereiken vertegenwoordigen. Handgebaren, of mudra's, zijn essentieel om te bepalen wat een zittende Boeddha betekent.
Qua positie van de benen zijn drie verschillende posities van de zittende Boeddha:
- Virasana, ook wel heldenhouding of halve lotus genoemd, toont de benen die over elkaar zijn gekruist en de voetzool is naar boven gedraaid
- Vajrasana, ook wel de onvermurwbare houding, lotus of diamant genoemd, toont de benen over elkaar heen gevouwen met beide voetzolen naar boven gedraaid
- Pralambanasana, ook wel de Europese zittende houding genoemd, beeldt de Boeddha uit die rechtop in een stoel zit, zoals de Maitraya Boeddha
- Bestand:Statue of Gautama Buddha, Kyaikhto.jpgbescherming
.jpeg)
bescherming
Deze afbeelding van een zittende Boeddha met de rechterhand omhoog en naar buiten gericht heeft twee gemeenschappelijke betekenissen. De eerste is die van de beschermingsboeddha, aangezien de opgeheven rechterhand symbolisch een schild vertegenwoordigt. De tweede betekenis, Angst overwinnen, hangt nauw samen met de eerste (aangezien iemand die bescherming ontvangt, minder angstig zou zijn). De belangrijkste kenmerken van deze pose, afgezien van de opgeheven rechterhand, is dat de Boeddha zittend of staand kan worden afgebeeld, en de linkerhand kan naar buiten worden gestrekt of met de handpalm in de schoot. Dit beeld staat voor moed en biedt bescherming tegen angst, waanideeën en woede.
meditatie
Een andere houding is van de Boeddha in meditatie. Dit beeld is voor mensen die op zoek zijn naar rust en schelp in hun leven, of voor degenen die hun eigen meditatievaardigheden willen verbeteren. Mensen zullen vaak een Meditatie Boeddha kopen als ze een ‘rustkamer’ of een hoek van hun huis willen opzetten waar ze een tijdje rustig kunnen zitten en tot rust kunnen komen. In deze pose wordt de Boeddha afgebeeld met beide handen in de schoot, met het gezicht naar boven, en de benen zijn gekruist, hetzij in een dubbele lotushouding (met de enkels van elk been achter elkaar in een vergrendelde positie), of in een Enkele lotushouding (waarbij het ene been op het andere been rust). Af en toe wordt er ook een aalmoeskom in de schoot geplaatst.
Omdat dit beeld over het algemeen gefocuste concentratie vertegenwoordigt, worden de ogen van de Boeddha ofwel half gesloten ofwel bijna helemaal gesloten afgebeeld. Het silhouet van het beeld heeft de vorm van - min of meer - een driehoek, wat staat voor stabiliteit.
Veel van de grootste Boeddhabeelden in Japan, zoals het Grote Kamakura Boeddhabeeld in de Kotokuin-tempel, en grote beelden in Korea staan in de meditatiehouding. Deze pose staat ook bekend als de Amithabha Boeddha, wat 'grenzeloos licht' betekent.
onderwijzen van Boeddha
De DharmaChakra is een mudra die de Boeddha aannam op het moment dat hij onderwijs ging geven. Dit beeld staat voor wijsheid, begrip en het vervullen van het lot. Beide handen worden op borsthoogte gehouden, waarbij duim en wijsvinger een cirkel vormen. De rechterhand is met de palm naar binnen gedraaid, terwijl de linkerhand met de palm naar buiten is gedraaid. Zoals de meeste afbeeldingen van de Boeddha, beeldt de onderwijzende Boeddha een bepaald moment uit het leven van de Boeddha af, namelijk de eerste preek die de Boeddha hield na het bereiken van de Verlichting. Deze preek was voor een kleine groep discipelen die eerder de Boeddha hadden geminacht. Dit is een beeld dat vooral geschikt is voor degenen die studeren of geïnteresseerd zijn in meer informatie over spiritualiteit.
De uitdrukking DharmaChakra is moeilijk te vertalen. Het woord dharma betekent "de weg van gerechtigheid", terwijl het woord chakra gewoonlijk wordt vertaald als het "universum" of als de "kosmos". Alles bij elkaar genomen wordt deze uitdrukking in het algemeen geïnterpreteerd als "de kosmische wet van gerechtigheid op orde brengen" of "het wiel van kosmische gerechtigheid draaien".
moment van verlichting
De meest voorkomende pose die je in Thaise tempels zult vinden, is met de benen gekruist, de linkerhand in de schoot en de rechterhand naar de grond gericht met de palm naar binnen gericht naar de Boeddha. Deze houding staat bekend als Calling The Earth to Witness, en het is de definitie van het moment van verlichting voor de Boeddha. Het is het verhaal van hoe de Boeddha, na zes jaar, eindelijk op het punt van verlichting stond. Helaas probeerde Mara, de demon van de illusie, de Boeddha te weerhouden van de laatste laatste stappen. De Boeddha mediteerde de hele nacht om de angsten en verleidingen van Mara te overwinnen, en riep toen de aardegodin om te getuigen dat de Boeddha verlichting bereikte om te delen met de rest van de wereld. De aardegodin, die daarvan getuige was, wrong haar haar en liet vloedwater los dat de demon Mara en alle verleidsters die hij had vrijgelaten wegvaagde.
medicijn Boeddha
De Medicijnboeddha is afgebeeld op schilderijen met een blauwe huid, maar of het nu in standbeeld of in geverfde vorm wordt weergegeven, de rechterhand wordt naar beneden gehouden met de vingers naar de grond gericht, de handpalm naar de kijker gericht, een kom met kruiden rust in de linkerhand op schoot. De Tibetanen geloven dat de Boeddha verantwoordelijk was voor het overbrengen van de kennis van medicijnen aan de mensen van de wereld, en in feite betekent de naar buiten gerichte rechterhand "een zegen geven" (wat betekent, een zegen geven) aan de mensheid. Dit is een veelvoorkomend handgebaar bij zowel boeddhistische als hindoeïstische beelden.
De Medicijnboeddha wordt vereerd door mensen die op zoek zijn naar gezondheid en wordt vaker aangetroffen in de boeddhistische tempels en gemeenschappen van Nepal en Tibet.
Maitraya Boeddha
Binnen het boeddhisme is Maitreya (Pali: Metteyya) de toekomstige Boeddha.
Maitreya is een bodhisattva, die volgens sommige boeddhisten uiteindelijk op aarde geboren zal worden, verlichting zal bereiken en een pure dhamma zal onderwijzen. Maitreya Bodhisattva wordt de opvolger van de historische Sakyamuni Boeddha.
Hij werd het eerst genoemd in de Maitreyavyakarana, een tekst in het Sanskriet. Er zijn vele mensen geweest die zichzelf Maitreya hebben genoemd, maar geen van de personen is erkend door de boeddhistische gemeenschap.
Rechtopstaande Boeddha
Er zijn meerdere varianten van een Boeddhabeeld welk een rechtopstaande houding aanneemt. ook afhankelijk van zijn houding kunnen we afleiden wat ermee bedoelt wordt.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Lumbini_Development_Zone_-_Lumbini_-_Nepal_(13848394353).jpg)
staande Boeddha
De staande Boeddha geeft aan stil te staan, met beide voeten stevig naast elkaar. Tijdens deze positie is de Boeddha gestopt en de reden voor deze stop kan worden bepaald door de mudra van de handen.
Meestal weert de staande Boeddha conflicten af of staat hij op uit meditatie om de vier edele waarheden te onderwijzen nadat hij het nirvana heeft bereikt.
Met name de voeten van de Boeddha zijn stevig op de grond geplant, wat aangeeft dat de Boeddha klaar is om te gaan reizen en les te geven. Als daarentegen de voetzolen naar boven wijzen, zoals in vajrasana, bevindt de Boeddha zich tijdens de meditatie in de ontvangende positie.
lopende Boeddha
De wandelende Boeddha is de minst voorkomende van de Boeddha-houdingen, die bijna uitsluitend in Thailand wordt gezien . Het toont de Boeddha die staat, met de ene voet voor de andere en de mantel naar één kant verschoven, alsof hij in beweging is. Deze positie duidt op innerlijke rust en gratie. Van de Boeddha wordt vaak aangenomen dat hij ofwel zijn reis begint om les te geven, ofwel terugkeert uit de hemel na het houden van een preek.
Hoewel de wandelende Boeddha meestal al het nirvana heeft bereikt, zijn er enkele afbeeldingen van de wandelende Boeddha die schoenen draagt. Deze schoenen betekenen dat, hoewel de reis naar de verlichting is begonnen, de schoenen hem ervan weerhouden verbinding te maken met de aarde. Hij moet zijn aardse verlangens verwijderen voordat hij in staat is verlichting te bereiken.
bedelende boeddha
Armen gebogen naar de ellebogen, met een aalmoeskom op borsthoogte. Dit beeld staat voor mededogen en zorg voor alle wezens. In tegenstelling tot wat velen denken, bedelden monniken (en de Boeddha) NIET om voedsel. In plaats daarvan verzamelden ze aalmoezen. Het verschil is dat het verzamelen van aalmoezen degenen die de aalmoezen GEVEN, in staat stelt verdiensten te maken (wat betekent dat ze goed karma verwerven). Vrome boeddhisten in Azië zullen 's morgens tijdens hun aalmoesrondes eten bereiden en aan monniken geven.
keren van de zee
Dit beeld heeft twee betekenissen gebaseerd op twee verschillende verhalen. De eerste betekenis van 'het keren van de zee' komt uit een verhaal toen de Boeddha de staat Bihar in India bezocht. Een kluizenaar liet een muur van water los in de hoop een overstroming te veroorzaken, maar de Boeddha gebruikte de kracht die door meditatie werd opgewekt om te voorkomen dat het water het gebied overstroomde. 'The Forbidding The Relatives from Fighting' is gerelateerd aan een periode in het leven van de Boeddha waarin familieleden van zijn vader ruzie hadden met familieleden van de moeder van de Boeddha over het water, aangezien een van de rivieren waar beide groepen familieleden normaal van afhankelijk waren, begon drooglopen. De Boeddha hief zijn rechterhand op om de aandacht te vestigen op hun eigen gekibbel en vroeg hen wat erts belangrijk was; water, of hun familierelatie.
de geboorte van Siddhartha Gautama
Siddhartha Gautama (zo wordt Gautama ede Boeddha genoemd voor zijn verlichting), is geboren in 563 v.Chr. in Lumbini, Nepal. Er is veel mythevorming om die geboorte en één ervan is dat de jongen direct kon staan en dat er uit zijn voetsporen lotusbloemen groeide. Hij wees naar de hemel om aan te geven waar hij vandaan kwam. deze verhalen zijn nergens in de Pali-canon terug te vinden, noch heeft Gautama de Boeddha het er ooit over gehad.